* Παρουσίαση του δίσκου "ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΑ" του Κωσταντή Πιστιόλη στο Θέατρο Ροές (19/01/24) *
00:00:00 Εισαγωγή
00:00:37 ΜΟΙΡΟΛΟΙ
00:07:26 ΤΡΥΓΟΝΑ
00:13:34 ΠΑΝΑΓΙΩ
00:20:45 ΜΑΥΡΑ ΜΟΥ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ
00:29:04 ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΑ
00:33:43 ΜΑΥΡΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ
00:38:30 Παρουσίαση μουσικών
00:39:44 DADA SALI
00:45:01 ΛΕΝΙΩ
00:49:33 ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΑΣ ΧΑΡΕ / ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ
00:56:00 ΜΕΣΑΡΙΤΙΚΟΣ
01:01:57 Συντελεστές - Ευχαριστίες
Εισαγωγικό κείμενο - ποίημα: Barba Dee
/ barba.dee
Σε τόπο άπειρο μακριά και χώρα μαγεμένη
Που όλοι την γυρεύανε τίποτα πια δε μένει.
Τα δέντρα βγάζανε μιλιά, τα αγρίμια ημερεύαν
οι κίσσες λέγαν μυστικά κ΄ οι ίσκιοι σε χαϊδεύαν.
Μωρ΄το μαθε κι ο χάροντας πολύ του κακοφάνει
σε τόπο δίχως βασιλιά ο θάνατος δε φτάνει.
Γίνεται φίδι και γλιστρά σ’ εφτά αρχόντων κλίνες
και τάζει τους στο όνειρο μάλαμα και πλατίνες.
Μια μάνα πού'χε εφτά παιδιά κι όλα μαλαματένια
να τ' αναθρέψει πάσχιζε μα ο χάρος τα 'χε ένοια.
Με το φεγγάρι τα 'λουζε, με τ'άστρι τα χτενίζει
η πούλια τα νανούριζε κι ο γκιόνης τα κοιμίζει.
Και κάθε που ξημέρωνε τον ήλιο παρακάλα
"ήλιε παρ'το μεγάλο μου και άσε μου τα άλλα"
Παρ' το και καν' το μου κορφή, κορφούλα χιονισμένη
να το φυλάει ο ουρανός, αητός να το προσμένει.
Το βλέπουνε κ'οι άρχοντες ν’ αστράφτει σα διαμάντι
κουρσεύουνε τους ουρανούς ν'αρπάξουν ό,τι λάμπει.
Θεμέλια μπήγουν στην κορφή, μύλο χρυσό σηκώνουν
και φέρνει ο άνεμος κραυγή κι ο μύλος την ελιώνει.
Την άλλη που ξημέρωσε τον ήλιο παρακάλα
"Ήλιε πάρε το δεύτερο και άσε μου τα άλλα
Παρ' το και καν' το μου δεντρί, δεντρί κυπαρισσάκι
να το λυγάει ο άνεμος να παίζει τ' αεράκι".
Μα ένας άρχοντας τρανός, που ομορφιά δεν ξέρει
ξηλώνει δέντρα και ιτιές με το δεξί του χέρι
με τ' άλλο λάμα κοφτερή στο κυπαρίσσι μπήγει
σιέται και πέφτει το δεντρί, μαύρη πληγή τ' ανοίγει
"Το τρίτο και το τέταρτο Ήλιε μου καν΄ τα ρέμα
να τρέχουνε στις λαγκαδιές να ξεδιψούν τα έρμα".
Μα το νερό ήταν κρύσταλλο οι αρχόντοι το ζηλέψαν
Φράζουν με πέτρα την πηγή τη ρεματιά στερέψαν.
"Τρία στερνά μου μείνανε Ήλιε μου παρ' τα δύο
μάνα να κάνουν το βουνό, πατέρα τους το κρύο".
Χρυσά τα ντύνει κέρατα, μετάξι την προβιά τους
Λάμπουνε μέσα στη νυχτιά, βουβό το κάλεσμά τους.
Σαϊτεύουνε οι άρχοντες μεσ'την καρδιά τ' αγρίμια
Χρυσάφι ντύνουν τη ντροπή, μετάξι την ασχήμια.
"Ήλιε μου το μονάκριβο πες μου τι να το κάνω
παρ' το και στείλ' το μου μακριά, μακριά του ας πεθάνω.
Αν γίνει δέντρο κάψε το, αν γίνει πέτρα σπασ' το
Καν' το πουλί πετούμενο να πάει στα ξένα άσ'το.
Μαύρο πουλί εγίνηκε και μες τη νύχτα φεύγει
βγάζει ανθρώπινη μιλιά και όπου σταθεί το λέγει
"Δεν είναι ο τόπος μας μικρός κι αχόρταγος ο χάρος.
Ειν' οι αρχόντοι μας πολλοί, μες στη ζωή μας βάρος".
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Βαγγέλης Καζαντζής - ηλεκτρική κιθάρα
Γιάννης Ριζόπουλος - drum set
Κώστας Τσαρούχης - κοντραμπάσο, φωνητικά
Ηχογραφήθηκε από τον Νίκο Χριστογιαννόπουλο και τον Σπύρο Σπυρόπουλο.
0 Σχόλια