Είναι τόση η γαλήνη, που δεν ξέρω αν υπάρχουν καρδιές χωριστές – τόσα μάτια, όσα βλέπουν αυτή τη στιγμή: ζώα, ψάρια, …

Μὲς τὴ διαφάνεια τοῦ πρωινοῦ ἄνοιξα τὰ παράθυρά μου  καὶ σ᾿ εἶδ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὰ σημεῖα χαρούμενη νὰ κατεβαίνεις,  πλαγιὰ-πλ…

Καλοκαίρι, μην πίστεψες πως δε συλλογιέμαι! Η σκέψη μου είναι αγάπη κι η αγάπη μου σκέψη. Μυστηριακή θεία δύναμη που α…

Δεν τελειώνει η ποίηση , όπως  και ο ουρανός δεν τελειώνει , όπως και οι ώρες του Θεού  κι οι στροφές του πλανήτη μας .…

Η ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ Στον Πέτρο Δήμα  Οι πρώτοι φθόγγοι που άκουσα στη ζωή μου, οι πρώτες λέξεις δεν ήταν το νανούρισμα της μ…

Το φως για να βλέπω και ν’ αγαπώ το βρίσκω παντού: Στο λίγο ψωμί, στου βουνού τη γυμνότητα,  στο λουλούδι της γλάστρας…

Είδα στον ύπνο μου, απόψε, πως μίκρυνες Πως έγινες ένα τριαντάφυλλο κόκκινο, φρέσκο, σαν άκοπο Σ’ είχα στο χέρι μου, τά…

Είμαι κι εγώ μια μικρή λεπτομέρεια μέσα στην τραγική ιστορία του σύμπαντος. Τα κύτταρά μου διεχώρισα σε άπειρα πολλο…

Οι ποιητές κατοικούν έξω απ’το φόβο. Κι όπως ο ήλιος φωτίζει απ’ευθείας, κι εκείνοι: μιλούν απ’αυθείας. Παλάμη δεν δύνα…

Παίρνω και βγάζω περίπατο την ψυχή μου κάθε που αρχίζει να σκληραίνει το χαμόγελο της. Μου το λέει πεθύμησα τη βροχή, …

Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω τὴν αἴ…

Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη. Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας αντίκρυ στον άλλο, μιλούν μεταξύ τους. …

Κατεβαίνουμε τάχα πάνω απ’ το λόφο. Τ’ αμάξι κυλούσε. Κι απάνω του οι δυό μας. Οι τέσσερις ρόδες του, τέσσερα όνειρα,…

Αν μπορούσες να ακουστείς θα σου έδινα την Ψυχή μου να την πας ως την άκρη του Κόσμου. Να την κάνεις περιπατητικό αστ…

«Μη μου σκοτώσετε το νερό. Μη μου σκοτώσετε τα δέντρα. Μη μου ξεσκίστε αυτές τις θείες σελίδες που τις γράψανε τ' …

Χωρὶς τὴ μαθηματικὴ τάξη, δὲν στέκει τίποτε: Οὔτε οὐρανὸς ἔναστρος, οὔτε ρόδο. Προπαντὸς ἕνα ποίημα. Κι εὐτυχῶς ὅτι μ᾿…

Πάνω στὸ λόφο σοῦ ’στρωσα πευκοβελόνες κι ἔριξα πάνω τους ἀχτίδες ἥλιου κι ἀπὸ πάνω σοῦ ’στρωσα ἕνα χαμόγελο νὰ μὴν κόβ…

Το βράδυ ήταν όνειρο. Γαλήνη και φως Τόσο πολύ, που μ’ ένα χαμόγελο (ήταν κι αυτό σχεδόν στο φως) έστρεψα κι ε…

"Εγώ είμαι λοιπόν ο μικρός, ο ασήμαντος. Το παιδί που ξυπόλυτο, με βρεγμένα πόδια, βουλιαγμένα στην άμμο, του…

αυτό το γαρύφαλλο, που κρατώντας το ανάμεσα στα τρία μου δάχτυλα το σηκώνω στο φως, μου μίλησε και  παρά τον κοι…