Ὕπνος

Πάνω στὸ λόφο σοῦ ’στρωσα πευκοβελόνες
κι ἔριξα πάνω τους ἀχτίδες ἥλιου κι ἀπὸ πάνω
σοῦ ’στρωσα ἕνα χαμόγελο νὰ μὴν κόβεται τὸ κορμί σου.
Κι εἶπα στὸ χρόνο νὰ μὴ σὲ ξυπνήσει.
Ἤ, πιὸ καλά, νὰ σὲ ξυπνήσει ὅσο μποροῦσε ἀργότερα,
γιατὶ πολλὲς φορὲς τὰ πράγματα γίνονται μιὰ φορὰ
κι ἂς εἶναι οἱ μέρες ὅλες ἴδιες καὶ ὁ ἥλιος αἰώνιος.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Απο το Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Feel the Music Deep Inside