Κατεβαίνουμε τάχα πάνω απ’ το λόφο. Τ’ αμάξι κυλούσε. Κι απάνω του οι δυό μας. Οι τέσσερις ρόδες του, τέσσερα όνειρα, κόκκινα γαλάζια και κίτρινα. Κι εσύ στην αγκάλη σου, κρατούσες μια δέσμη ουρανού, που μου σκέπαζε το πρόσωπο πλάι σου Νικηφόρος Βρεττάκος
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας...Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε….
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
0 Σχόλια