Πώς ένα παλιό μπλουζ riff, μετά από ένα ποτό σε παμπ, έγινε τεράστια επιτυχία το 1970 Το Black Night είναι τραγούδι του Hard Rock συγκροτήματος Deep Purple. Υπήρξε η πρώτη μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματος στην πατρίδα του, τη Μεγάλη Βρετανία αφού έφτασε ως το # 2 του καταλόγου των επιτυχιών. Κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου στις 5 Ιουνίου του 1970 από την εταιρεία "EMI" με κύριο σκοπό την προώθηση του δίσκου "Deep Purple in Rock"
Μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων για το άλμπουμ "Deep Purple in Rock" η εταιρεία που προωθούσε το συγκρότημα ζητούσε ένα νέο τραγούδι για να εκδοθεί σαν σινγκλ. Το πρόβλημα ήταν ότι κανένα από τα κομμάτια του δίσκου δεν θεωρούνταν υλικό για μια τέτοια έκδοση. Οι μάνατζερ του συγκροτήματος έκλεισαν τα "De Lane Lea Studios" στις αρχές του Μαΐου. Ο Roger Glover αναφέρει ότι πήγαν το μεσημέρι αλλά δεν βγήκε τίποτα. Το βράδυ και ενώ καθόντουσαν όλοι μαζί σε μία pub, έφυγε μαζί με τον Richie Blackmore και ξαναπήγαν στο στούντιο. Ο Blackmore πήρε την κιθάρα και άρχισε να παίζει ένα πολύ ωραίο ρυθμό, το "Summertime" του Ricky Nelson. Αφού επέστρεψαν και οι υπόλοιποι, ο Ian Paice έκανε μια εισαγωγή με τα τύμπανα του και ο βασικός κορμός του κομματιού είχε δημιουργηθεί. Αφού ο Ian Gillan μαζί με τον Roger Glover ολοκλήρωσαν το τραγούδι με το στιχουργικό κομμάτι - αν και ο Roger Glover παραδέχθηκε αργότερα ότι οι στίχοι δεν έχουν κάποιο νόημα - οι Deep Purple έπαιξαν για πρώτη φορά το "Black Night" και έτσι δημιουργήθηκε ένα από τα γνωστότερα κομμάτια του Hard Rock
“Η μουσική μάς διδάσκει το πέρασμα του χρόνου. Διδάσκει την αξία της
στιγμής, δίνοντας στη στιγμή αξία. Και μετά μας προσπερνάει. Δεν
φοβάται να χαθεί.”
Η ακινησία είναι θάνατος. Στάση ζωής.
Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε. Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά, αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
— Σταύρος Σταυρόπουλος
Η μουσική είναι δική μας.
Είναι εμείς.
Και όπως εμείς, είναι πάντα εδώ.
Μας περιβάλλει σαν τα άπειρα σωματίδια της ζωής.
Δεν φαίνεται.
Μόνο νιώθεται.
Όπως η ζωή.
Η Ροκ Είναι Τούτο
Πέτρα που κυλάει,
ανατρέπει, αμφισβητεί,
δεν πείθεται και δε σταματάει,
κόντρα στα κρατούντα,
κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα.
Henry David Thoreau
«Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους.»
Alexis Korner
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια.
Ο ένας μου εαυτός, αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος,
είναι αυτός που κυριαρχεί...»
Robert Fripp
«Η μουσική είναι το κρασί
που γεμίζει το φλιτζάνι της σιωπής.»
Alan Watts
“When we dance, the journey itself is the point,
as when we play music the playing itself is the point.
And exactly the same thing is true in meditation.
Meditation is the discovery that the point of life
is always arrived at in the immediate moment.”
Μουσικό Ξόρκι
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας... Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε…
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Archive
Author Details
Always Somewhere ॐ Travelling through sound & silence
ON AIRΤώρα παίζει: Travellers StoriesΖωντανή Ροή – Μουσική Περιπλάνηση μέσα από Rock Ιστορίες
0 Σχόλια
Μοιράσου τις σκέψεις σου για τη μουσική – κάθε άποψη προσθέτει στο ταξίδι μας.
EmojiΈχεις προτάσεις; Κομμάτια που αγαπάς;
γράψε μας τι σκέφτεσαι!