"Οι στίχοι είναι εμπνευσμένοι από μια από τις μεγαλύτερες αγριότητες που η αμερικανική κυβέρνηση κάποτε έκανε να συμβεί. Αφού τα μεγάλα αμερικανικά ινδιάνικα έθνη είχαν υποδουλωθεί και εξοριστεί σε καταυλισμούς και στρατόπεδα συγκέντρωσης (κυρίως στρατόπεδα φυλακών), η πλειοψηφία των Cherokee Nation έκανε την πορεία με τα πόδια, υπό την επιτήρηση του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, από τη νοτιοανατολική πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών στην Οκλαχόμα.Με λίγη τροφή και πόσιμο νερό και χωρίς ιατρική φροντίδα, πάνω από 4.000 πέθαναν εξαιτίας της πορείας που κράτησε δέκα μήνες.Αυτή η πορεία ονομάστηκε "Trail of Tears" Η μετάφραση στην εγγενή γλώσσα των Cherokee είναι "The Trail of Tears they cried" Άλλοι 5.000 θα πεθάνουν στα στρατόπεδα των φυλακών περιμένοντας την μετακίνηση τους στην Οκλαχόμα".
Blackie Lawless
There's a thousand voices in my head Long ago Come inside, see yourself tonight Let me in, floating in the wind Oh, I don't know The sounds you hear Are silent in the night Take me down to the trail of tears Where tomorrow never knows A resurrection closer to a Light I've never known Play the game existence to the Living end I go Take me down to the trail of tears Where tomorrow never knows The lost road of destiny I ride away home Head to lay on velvet nails tonight And will I lay down to close my eyes Oh, I don't know Spirit wind with broken wings to fly away home My feet are raw from the Trail where I've been Oh God these tears are evermore My heart is gone Oh to never come again I'll walk the stars On my way home
“Η μουσική μάς διδάσκει το πέρασμα του χρόνου. Διδάσκει την αξία της
στιγμής, δίνοντας στη στιγμή αξία. Και μετά μας προσπερνάει. Δεν
φοβάται να χαθεί.”
Η ακινησία είναι θάνατος. Στάση ζωής.
Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε. Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά, αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
— Σταύρος Σταυρόπουλος
Η μουσική είναι δική μας.
Είναι εμείς.
Και όπως εμείς, είναι πάντα εδώ.
Μας περιβάλλει σαν τα άπειρα σωματίδια της ζωής.
Δεν φαίνεται.
Μόνο νιώθεται.
Όπως η ζωή.
Η Ροκ Είναι Τούτο
Πέτρα που κυλάει,
ανατρέπει, αμφισβητεί,
δεν πείθεται και δε σταματάει,
κόντρα στα κρατούντα,
κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα.
Henry David Thoreau
«Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους.»
Alexis Korner
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια.
Ο ένας μου εαυτός, αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος,
είναι αυτός που κυριαρχεί...»
Robert Fripp
«Η μουσική είναι το κρασί
που γεμίζει το φλιτζάνι της σιωπής.»
Alan Watts
“When we dance, the journey itself is the point,
as when we play music the playing itself is the point.
And exactly the same thing is true in meditation.
Meditation is the discovery that the point of life
is always arrived at in the immediate moment.”
Μουσικό Ξόρκι
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας... Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε…
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Archive
Author Details
Always Somewhere ॐ Travelling through sound & silence
ON AIRΤώρα παίζει: Travellers StoriesΖωντανή Ροή – Μουσική Περιπλάνηση μέσα από Rock Ιστορίες
0 Σχόλια
Μοιράσου τις σκέψεις σου για τη μουσική – κάθε άποψη προσθέτει στο ταξίδι μας.
EmojiΈχεις προτάσεις; Κομμάτια που αγαπάς;
γράψε μας τι σκέφτεσαι!