ΛΗΘΗ Σταύρος Σταυρόπουλος

Θυμάμαι τότε που

Στα μέτωπά μας

Έτρεχε  λάδι των ναών

Και μας υπόμενε η νύχτα

Πάνω στα ταραγμένα ρεύματα

Των σεντονιών

Της ενηλικίωσης

Κι έπειτα πως

Τα μάτια μας άνθιζαν τις βεράντες

Με λωτούς αλλόκοσμους

Και στηνόταν ένα τρελό πανηγύρι

Από προσευχές

Στα καροτσάκια των δρόμων

Και πετάγαμε κέρματα

Αστεριών

Κατευθείαν στο σώμα

Και μιλούσαμε

Την απανθρακωμένη γλώσσα

Των νεκρών

Τώρα βλέπω από μακριά

Τα γερμένα πλοία

Στο λιμάνι του Αμβούργου της Βαρκελώνης του Πειραιά

Στα νερά που έγινε σκάνδαλο

Η απουσία μας

Να μας αποκαλούν φαντάσματα

Και να συζητούν

Με κατεβασμένα φουγάρα

Αν τελικά πεθάναμε στον ύπνο μας

Ή μας έπληξε κατάφορα

Η λήθη του άλλου

Με κατεβασμένα φουγάρα
Αν τελικά πεθάναμε στον ύπνο μας
Ή μας έπληξε κατάφορα
Η λήθη του άλλου

Σ.Σ.