Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι.
Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα.
Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή. «Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά.
«Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο»
Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο,υπήρχε η χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»
«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος. «Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον»
Ενναλακτική Δράση
1 Σχόλια
Ήταν ένας επιχειρηματίας που στο τέλος μιας δύσκολης επαγγελματικής περιόδου έκλεισε δωμάτιο σε ένα ακριβό ξενοδοχείο, με σπα. Το πρώτο κιόλας απόγευμα είχε κλείσει ραντεβού για σάουνα.
Ήταν κι ένας φυλακισμένος που την ίδια χρονική στιγμή οι δεσμοφύλακές του είχαν εντολή να τον κλείσουν για 10 λεπτά σε ένα χώρο πανομοιότυπο με το δωμάτιο της σάουνας, ως τιμωρία για αποκλινουσα ως προς τους εσωτερικούς κανόνες της φυλακής συμπεριφορά του.
Οι δύο άντρες βρέθηκαν στο παρόμοιο δωμάτιο με την υψηλή θερμοκρασία και την αποπνικτική ατμόσφαιρα σχεδόν ταυτόχρονα.
Ο πρωτα το απολάμβανε. Παράδεισος.
Ο δεύτερος βασανιζόταν. Κόλαση.
Το ίδιο δωμάτιο.
Και Παράδεισος και Κόλαση.
:)