Το ομότιτλο κομμάτι Through The Hourglass με μετέφερε στη δεκαετία του '70 όπου ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου οι Pink Floyd, οι Can και το Krautrock είναι κοσμικά συγχωνευμένα, με άφθονες ψυχεδελικές δόσεις. Τα soft-rock φωνητικά του Gamiño σίγουρα ταιριάζουν με τη διάθεση του τραγουδιού.
Waking in the morning
Beneath the shadows of my mind
Pulling back the curtains
Clear the clouds behind my eyes
Reflecting on a past life
What did I decide?
The face that’s in the mirror
I don’t recognize it why?
Falling, always falling
Slipping through the hands of time
Finger on the hour as the minute passes by
Taking inventory
Of all the things that passed me by
Nothing left is certain
Disappear before my eyes
The echoes of a past life
Fade and slowly die
The face that’s in the mirror
I don’t recognize it why?
0 Σχόλια