Στο κεφάλι, και δεν θα αυτοπυροβοληθώ
Πισώπλατα, και δεν θα κρεμαστώ
Με σακούλα σκουπιδιών, κι αν το κάνω,
Να ξέρεις πως δεν θα το κάνω
Μέσα σε περιπολικό, φορώντας χειροπέδες,
Ή στο κρατητήριο μιας πόλης
Που γνωρίζω το όνομά της, μόνο
Επειδή περνάω από κει οδηγώντας
Για να φτάσω σπίτι μου. Ναι, ίσως κινδυνεύω
Αλλά να ξέρεις, πιο σίγουρος είμαι ότι τα σκουλήκια
που ζουν κάτω απ’ τις σανίδες του δαπέδου μου
θα κάνουν αυτό που κάνουν πάντα
σε κάθε κουφάρι
Παρά ότι ένας εκπρόσωπος του νόμου θα μου κλείσει τα μάτια
όπως ένας εκπρόσωπος του Θεού ή ότι θα με σκεπάσει
με σεντόνι τόσο καθαρό που θα με σκέπαζε μ’ αυτό
Και η μάνα μου πριν κοιμηθώ.
Όταν θα σκοτωθώ, θα το κάνω
Όπως οι περισσότεροι Αμερικανοί,
Να το ξέρεις: με το κάπνισμα
Ή με μια μπουκιά κρέας που θα μου κάτσει στο λαιμό
‘Η επειδή θα’ χω μείνει ταπί και θα ξυλιάσω
Έναν χειμώνα απ’ αυτούς που αποκαλούμε
‘ο χειρότερος όλων των εποχών’.
Αν μάθεις πως πέθανα κι ήταν κάπου κοντά
ένας μπάτσος, τότε να ξέρεις ότι ο μπάτσος αυτός μ’ έφαγε.
Με πήρε από μας κι άφησε πίσω το σώμα μου, το οποίο,
Ξέχνα όσα μας δίδαξαν,
είναι πιο ακριβό από την αποζημίωση
Που δίνει το κράτος σε μια μάνα για να μην κλαίει πια,
Και πολύ πιο όμορφο από την καινούρια σφαίρα
Που θα ξεσφηνώσουν απ’ τις πτυχώσεις του εγκεφάλου μου.
Jericho Brown
μτφρ: Τόνια Κοβαλένκο
1-2.gr
0 Σχόλια