Απόσπασμα από Το σπίτι της αιμομιξίας της Αναϊς Νιν

«Το πρωί που σηκώθηκα για να ξεκινήσω αυτό το βιβλίο έβηχα. Κάτι έβγαινε από το λαιμό μου: με στραγγάλιζε. Έσπασα την κλωστή που το συγκρατούσε και το τράβηξα απότομα έξω. Γύρισα πίσω στο κρεβάτι και είπα: Μόλις πριν λίγο έφτυσα την καρδιά μου.

Υπάρχει ένα μουσικό όργανο που λέγεται κουένα, φτιαγμένο από ανθρώπινα κόκαλα. Οφείλει την καταγωγή του στη λατρεία ενός Ινδιάνου για την ερωμένη του. Όταν πέθανε έφτιαξε έναν αυλό από τα κόκαλα της. Η κουένα βγάζει έναν ήχο πιο διαπεραστικό, πιο έμμονο από τον κανονικό αυλό.

Εκείνοι που γράφου ξέρουν τη διαδικασία. Το επινόησα τη στιγμή που έφτυνα την καρδιά μου.

Μόνο που εγώ δεν περιμένω να πεθάνει η αγάπη μου.»

 (Απόσπασμα από Το σπίτι της αιμομιξίας της Αναϊς Νιν)