Το δωμάτιο

Ίσως περίμενες
να σου μιλήσω για τον έρωτά μου
μα το χαλάζι που 'πεφτε στις στέγες
ήταν σαν τ' άρβυλα των νεοσυλλέκτων
που τρέχουν για τη σύνταξη.
Απ' τις καινούριες κάλτσες σου, θυμάμαι,
είχε ξεφύγει ένας πόντος
που τον κοιτάγαμε κ' οι δυο βαρυεστημένα.
Αυτή η σιωπηρή μας κατανόηση
που καταργούσε αυθαίρετο κι απρόβλεπτο
λειτούργησε ως το χωρισμό.
Όσο για τις πληγές που αργότερα θ' ανοίγανε
τίποτα δεν υποπτευθήκαμε την ώρα εκείνη
όταν οι ματιές μας διασταυρώνονταν
στον παλιό καθρέφτη πάνω απ' το νιπτήρα.
Καθώς εσύ πουδραριζόσουνα
κ' εγώ έδενα τη γραβάτα μου.

Τίτος Πατρίκιος