Η τηλεοπτική παραγωγή του HBO, βασισμένη στο κλασικό βιβλίο του Dee Brown, μεταφέρει στη μικρή οθόνη την τραγική ιστορία της εξόντωσης των ιθαγενών Αμερικανών στο τέλος του 19ου αιώνα. Η αφήγηση ξεκινά μετά τη μάχη του Little Bighorn (1876) και κορυφώνεται με τη σφαγή στο Wounded Knee (1890), που σήμανε το οριστικό τέλος των Ινδιάνικων Πολέμων.
Σκηνοθετημένο από τον Yves Simoneau, το φιλμ φωτίζει τις αντιθέσεις ανάμεσα στην αφομοίωση και την αντίσταση, μέσα από τρεις εμβληματικές φιγούρες: τον γερουσιαστή Henry Dawes (Aidan Quinn), που πίστευε στην “ένταξη” των Ινδιάνων μέσω εκπαίδευσης, τον αρχηγό Sitting Bull (August Schellenberg), που κράτησε ζωντανό το πνεύμα της αντίστασης, και τον νεαρό Ινδιάνο Ohiyesa (Adam Beach), διχασμένο ανάμεσα στον κόσμο των προγόνων του και την αμερικανική κοινωνία.
Με υψηλές παραγωγικές αξίες, δυνατές ερμηνείες και έντονη συναισθηματική φόρτιση, το Bury My Heart at Wounded Kneeκατάφερε να κερδίσει 6 βραβεία Emmy και να αποτελέσει μια από τις πιο σημαντικές τηλεοπτικές ιστορικές δραματοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών.
Σενάριο: Βασισμένο στο βιβλίο Bury My Heart at Wounded Knee του Dee Brown (1970). Το σενάριο δεν είναι κατά λέξη προσαρμογή αλλά συνδυάζει γεγονότα, πρόσωπα και μυθοπλασία.
Η ταινία ξεκινά μετά τη μάχη στο Little Bighorn (1876), όπου ο στρατηγός Custer ηττήθηκε από τους Λακότα και τους Τσεγιέν. Από εκεί και πέρα δείχνει:
Την εξόντωση των βισώνων και την πείνα των Ινδιάνων.
Τη μεταφορά σε καταυλισμούς (reservations) και τις παραβιασμένες συνθήκες.
Την προσπάθεια μερικών Ινδιάνων να ενσωματωθούν στην “αμερικανική κοινωνία”.
Τη σύγκρουση ανάμεσα στον παραδοσιακό τρόπο ζωής και στην αφομοίωση που προωθούσε η κυβέρνηση.
Η αφήγηση κορυφώνεται με τη σφαγή στο Wounded Knee (1890), η οποία παρουσιάζεται ως το οριστικό τέλος της ένοπλης αντίστασης των Ινδιάνων.
Κύριοι χαρακτήρες & ηθοποιοί
Adam Beach – Tasunke Witko (Sioux), αντιπροσωπεύει την προσπάθεια εκπαίδευσης/αφομοίωσης των νέων Ινδιάνων.
Aidan Quinn – Senator Henry Dawes, πολιτικός που πίστευε στην “αφομοίωση” μέσω εκπαίδευσης και κατανομής γης.
August Schellenberg – Chief Sitting Bull , που προτίμησε την αντίσταση.
Anna Paquin – Elaine Goodale, δασκάλα που πίστευε στην εκπαίδευση των Ινδιάνων και προσπαθούσε να τους βοηθήσει.
Βραβεία & Διακρίσεις
Προτάθηκε για 17 Emmy Awards και κέρδισε 6, ανάμεσά τους και το βραβείο Outstanding Made for Television Movie.
Είχε επίσης υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα.
Σημασία
Η ταινία λειτουργεί σαν οπτικό συμπλήρωμα του βιβλίου:
Δεν είναι απόλυτα ιστορικά ακριβής, αλλά μεταφέρει το κλίμα της εποχής.
Δείχνει το δίλημμα των Ινδιάνων: αφομοίωση ή αντίσταση.
Προσφέρει στον θεατή μια πιο “προσβάσιμη” αφήγηση από το πυκνό βιβλίο του Dee Brown.
Ακούς το Travellers Radio – ένα blog που αγαπά τον ήχο όσο και τις λέξεις. Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα.
“Η μουσική μάς διδάσκει το πέρασμα του χρόνου. Διδάσκει την αξία της
στιγμής, δίνοντας στη στιγμή αξία. Και μετά μας προσπερνάει. Δεν
φοβάται να χαθεί.”
Η ακινησία είναι θάνατος. Στάση ζωής.
Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε. Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά, αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
— Σταύρος Σταυρόπουλος
Η μουσική είναι δική μας.
Είναι εμείς.
Και όπως εμείς, είναι πάντα εδώ.
Μας περιβάλλει σαν τα άπειρα σωματίδια της ζωής.
Δεν φαίνεται.
Μόνο νιώθεται.
Όπως η ζωή.
Η Ροκ Είναι Τούτο
Πέτρα που κυλάει,
ανατρέπει, αμφισβητεί,
δεν πείθεται και δε σταματάει,
κόντρα στα κρατούντα,
κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα.
Henry David Thoreau
«Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους.»
Alexis Korner
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια.
Ο ένας μου εαυτός, αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος,
είναι αυτός που κυριαρχεί...»
Robert Fripp
«Η μουσική είναι το κρασί
που γεμίζει το φλιτζάνι της σιωπής.»
Alan Watts
“When we dance, the journey itself is the point,
as when we play music the playing itself is the point.
And exactly the same thing is true in meditation.
Meditation is the discovery that the point of life
is always arrived at in the immediate moment.”
Μουσικό Ξόρκι
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας... Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε…
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Archive
Author Details
Always Somewhere ॐ Travelling through sound & silence
ON AIRΤώρα παίζει: Travellers StoriesΖωντανή Ροή – Μουσική Περιπλάνηση μέσα από Rock Ιστορίες
0 Σχόλια
Μοιράσου τις σκέψεις σου για τη μουσική – κάθε άποψη προσθέτει στο ταξίδι μας.
EmojiΈχεις προτάσεις; Κομμάτια που αγαπάς;
γράψε μας τι σκέφτεσαι!