Γιάννης Ρίτσος, Τέσσερις Απρίληδες

 “… Ένα καροτσάκι

τέσσερις Απρίληδες το σέρνουν

στο στρατί – στρατί του γαλαξία,

τέσσερις Απρίληδες με σέρνουν

μες στον ουρανό.

 Μια κουνουπιέρα

τούλινο καραβάκι

οι ανάσες των πουλιών, των αστεριών

παίρνουν το καραβάκι

καταμεσίς στον ωκεανό

πού πάμε, κοριτσάκι;

 Μεγάλος που ‘ναι ο κόσμος,

μεγάλος, τι μεγάλος-

 Τέσσερις τοίχοι

ένα παιδάκι

μια μητέρα

οι στίχοι

ένα καροτσάκι-

μην τρέχεις,

πώς να σε φτάσω;

 Δεν έχει τοίχους η χαρά

δεν έχει χώρισμα η αγάπη…”

(Γιάννης Ρίτσος, Πρωινό άστρο, Κέδρος)