Η Συζήτηση εκτυλίσσεται ανάμεσα στην «Προσωπικότητα» τον «Εσώτερο
Εσώτερος: Ξέχασες να ζεις μαζί μου.
Ανθρωπος: Όχι ποτέ!...αφού κάθε μέρα αναπνέω..βλέπω...αφουγκράζομαι. Κάθε μέρα λοιπόν και εσύ βλέπεις με τα μάτια μου, ακούς με τα αυτιά μου. Μιλάς μέσω εμένα.
Εσώτερος: Βλέπεις μόνο αυτά που θές να σε ενοχλούν. Παραπονιέσαι για αυτά που δεν έχεις και έχουν άλλοι. Μιλάς πολύ για πράγματα ανούσια που δεν δονούν και μόνο σκουπίδια φορτώνουν στην αύρα σου. Ακούς?...τι?...την βοή του πλήθους? Δεν σιωπάς άνθρωπε να με ακούσεις και εμένα που υπάρχω πριν την κάθοδό σου εδω?
Προσωπικότητα: Πράττει όπως πρέπει για να μπορέσει στην σημερινότητα. Αν δεν φωνάξει, αν δεν ορθώσει ανάστημα πως θα ακουστεί!
Εσώτερος: Στην σιωπή μαθαίνεις όσα δεν μαθαίνεις στην φασαρία του πλήθους. Με την σιωπή κατανοείς και αντιλαμβάνεσαι καλύτερα.
Προσωπικοτητα: Από μικρή ηλικία έτσι τον μαθαίνω όμως!...μαζί με τους γονείς του και τον περιγυρο του τον εκπαιδεύω. Σιωπές και ανοησίες.
Εσώτερος: Κάλπικη Γνώση τον μαθαίνετε. Από την πρώτη του ανάσα τον καλουπώνετε σαν φυτό σε μικρή γλάστρα ωστε να μην αναπτυχθούν οι ρίζες του οσο περισσότερο μπορούν.
Άνθρωπος:………νομίζω δεν έχεις άδικο.
Προσωπικότητα: Ωχ σταμάτα να τον ακούς!....φοβάται την αλήθεια να αντικρύσει.
Εσώτερος: Ισα ίσα....ζω μέσα σε αυτή την αλήθεια που λες. Θα ζω για πάντα. Εσυ όμως φθαρτή Προσωπικότητα τρέμεις μιας και συνέχεια αλλάζεις μονοπάτια για να ταιριάζεις με την άμορφη μάζα..που τσαλακώνεις κάθε νότα διαφορετικότητας για να είσαι άχρωμη, κοινή. Που η φωνή σου είναι άναρθρη κραυγή μπροστά στην Μελωδία του σύμπαντος. Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια σου?....Για αυτό σου λέω άνθρωπε. Αν η Προσωπικότητα που σε κυριεύει χαμηλώσει λίγο την φωνή της...ίσως να ακούσεις και εμένα. Να σου φωνάζω ποιος είναι ο σκοπός σου.
Ανθρωπος: Όχι ποτέ!...αφού κάθε μέρα αναπνέω..βλέπω...αφουγκράζομαι. Κάθε μέρα λοιπόν και εσύ βλέπεις με τα μάτια μου, ακούς με τα αυτιά μου. Μιλάς μέσω εμένα.
Εσώτερος: Βλέπεις μόνο αυτά που θές να σε ενοχλούν. Παραπονιέσαι για αυτά που δεν έχεις και έχουν άλλοι. Μιλάς πολύ για πράγματα ανούσια που δεν δονούν και μόνο σκουπίδια φορτώνουν στην αύρα σου. Ακούς?...τι?...την βοή του πλήθους? Δεν σιωπάς άνθρωπε να με ακούσεις και εμένα που υπάρχω πριν την κάθοδό σου εδω?
Προσωπικότητα: Πράττει όπως πρέπει για να μπορέσει στην σημερινότητα. Αν δεν φωνάξει, αν δεν ορθώσει ανάστημα πως θα ακουστεί!
Εσώτερος: Στην σιωπή μαθαίνεις όσα δεν μαθαίνεις στην φασαρία του πλήθους. Με την σιωπή κατανοείς και αντιλαμβάνεσαι καλύτερα.
Προσωπικοτητα: Από μικρή ηλικία έτσι τον μαθαίνω όμως!...μαζί με τους γονείς του και τον περιγυρο του τον εκπαιδεύω. Σιωπές και ανοησίες.
Εσώτερος: Κάλπικη Γνώση τον μαθαίνετε. Από την πρώτη του ανάσα τον καλουπώνετε σαν φυτό σε μικρή γλάστρα ωστε να μην αναπτυχθούν οι ρίζες του οσο περισσότερο μπορούν.
Άνθρωπος:………νομίζω δεν έχεις άδικο.
Προσωπικότητα: Ωχ σταμάτα να τον ακούς!....φοβάται την αλήθεια να αντικρύσει.
Εσώτερος: Ισα ίσα....ζω μέσα σε αυτή την αλήθεια που λες. Θα ζω για πάντα. Εσυ όμως φθαρτή Προσωπικότητα τρέμεις μιας και συνέχεια αλλάζεις μονοπάτια για να ταιριάζεις με την άμορφη μάζα..που τσαλακώνεις κάθε νότα διαφορετικότητας για να είσαι άχρωμη, κοινή. Που η φωνή σου είναι άναρθρη κραυγή μπροστά στην Μελωδία του σύμπαντος. Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια σου?....Για αυτό σου λέω άνθρωπε. Αν η Προσωπικότητα που σε κυριεύει χαμηλώσει λίγο την φωνή της...ίσως να ακούσεις και εμένα. Να σου φωνάζω ποιος είναι ο σκοπός σου.
0 Σχόλια