Έτσι όμως όπως είναι τώρα η ζωή μου δεν έχει επίκεντρο παρά αιωρείται ανάμεσα σε σειρές από πόλους και αντιπάλους. Λαχτάρ…
Read more »Και ποιος έψαχνε στα χαλάσματα της ζωής του κάποιο νόημα, ποιος υπέφερε το φαινομενικά ανόητο, ποιος ζούσε το φαινομενικά…
Read more »Φοβόμαστε χίλια πράγματα, τον πόνο, τις αποφάσεις, την ίδια μας την καρδιά; φοβόμαστε τον ύπνο, το ξύπνημα, την μοναξιά, …
Read more »Για να διηγηθώ τη ζωή μου, πρέπει να ξεκινήσω από τα πολύ παλιά χρόνια. Αν μου ήταν μπορετό, έπρεπε να πάω πολύ πίσω, ως …
Read more »Είναι αξιοπερίεργο το πόσο φευγαλέες πόσο προσωρινές, πόσο απόλυτα εξαρτημένες απ’ την τύχη, είναι οι πιο βαθιές, οι π…
Read more »Φοβόμαστε χίλια πράγματα, τον πόνο, τις αποφάσεις, την ίδια μας την καρδιά; φοβόμαστε τον ύπνο, το ξύπνημα, την μοναξιά, …
Read more »Μέχρι στιγμής έχω γευτεί όλους τους θανάτους και θα πεθάνω γι’ άλλη μια φορά γνωρίζοντας το θάνατο του ξύλου μες στο δέ…
Read more »Αχ, είναι δύσκολο να βρεις αυτό το θεϊκό μονοπάτι μέσα σ’ αυτή τη ζωή που κάνουμε, σε τούτη δω την αποβλακωμένη και αν…
Read more »«Όταν νομίζουμε ότι πλήττουμε με κάποιον, είναι γιατί κατέχει κάτι που μας αγγίζει βαθιά και μας προκαλεί δυσφορία. Αυτός…
Read more »Στην αρχή του ανηφορικού βραχώδους μονοπατιού κοντοστάθηκα διστακτικά και έστρεψα το βλέμμα προς τα πί σω. Ο ήλιος έλαμ…
Read more »Travellers Web Radio ©
Η Ρέα Βιτάλη συναντά τον μουσικό παραγωγό Γιάννη Πετρίδη στην εκπομπή «Κεραία» της ΕΡΤ.
▶️ Δες την εκπομπή στο ERTFLIX“Το 2025 γράφεται με νότες. Εσύ θα το ακούσεις;”…
Επιμέλεια: Dimitris Karma – 307 κομμάτια, 22 ώρες μουσικής εξερεύνησης και ανεβαίνουμε.
Η ακινησία είναι θάνατος. Στάση ζωής.
Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε. Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά, αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
— Σταύρος Σταυρόπουλος
Η μουσική είναι δική μας.
Είναι εμείς.
Και όπως εμείς, είναι πάντα εδώ.
Μας περιβάλλει σαν τα άπειρα σωματίδια της ζωής.
Δεν φαίνεται.
Μόνο νιώθεται.
Όπως η ζωή.
Πέτρα που κυλάει,
ανατρέπει, αμφισβητεί,
δεν πείθεται και δε σταματάει,
κόντρα στα κρατούντα,
κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα.
«Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους.»
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια.
Ο ένας μου εαυτός, αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος,
είναι αυτός που κυριαρχεί...»
«Η μουσική είναι το κρασί
που γεμίζει το φλιτζάνι της σιωπής.»
“When we dance, the journey itself is the point,
as when we play music the playing itself is the point.
And exactly the same thing is true in meditation.
Meditation is the discovery that the point of life
is always arrived at in the immediate moment.”
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας... Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε…
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Always Somewhere ॐ
Travelling through sound & silence
ON AIR
Τώρα παίζει: Travellers Stories
Ζωντανή Ροή – Μουσική Περιπλάνηση μέσα από Rock Ιστορίες