“… Ένα καροτσάκι τέσσερις Απρίληδες το σέρνουν στο στρατί – στρατί του γαλαξία, τέσσερις Απρίληδες με σέρνουν μες στον ουρα…
Read more »Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το μεγάλο μεσημέρι. Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’ ένα κόκκινο κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο …
Read more »Το φως είναι μαύρο, καμένο απ’ τη ζέστη σαν ανθρώπινο σώμα. Πόδια γυμνά, δυνατά, βαμμένα απ’ τη θάλασσα ή το μούστο. Στ…
Read more »Είμαστε εμείς που κλάψαμε πάνω απ’ τη θάλασσα εμείς που μετρήσαμε τη θάλασσα σταγόνα τη σταγόνα εμείς που χαράξαμε τα χ…
Read more »Η αποστολή μου τέλειωσε κι ακόμη αργοπορώ. Αμφίρροπος ακόμη στέκω στη γέφυρα που μου χτίζει το βλέμμα σου....... Ζ…
Read more »Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ …
Read more »Εἶπε: ψηφίζω τὸ γαλάζιο. Ἐγὼ τὸ κόκκινο. Κι ἐγώ. Τὸ σῶμα σου ὡραῖο Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο. Χάθηκα στὸ ἀπέραντο. Δια…
Read more »Μιά λέξη ερωτική μένει πάντα κλεισμένη στο στόμα μας, ανείπωτη, σαν ενα χαλίκι στο σανδάλι μας ή και καρφί βαριέσαι ν…
Read more »θά ῾θέλᾳ - λέει- ν᾿ ἀφήσω στὸν καθένα σας αὐτὸ τὸ βλέμμα τοῦ ἤρεμου θαυμασμοῦ μπροστὰ στὸ λιόγερμα. Θά ῾θέλᾳ ἀκόμη …
Read more »ΙΙ Είχα κλείσει τα μάτια για ν' ατενίζω το φως. Τυφλός. Είχα κάψει τη φλόγα για ν' αναπνέω. …
Read more »Τις νύχτες αφουγκραζόμουν τους θρόους της σιγής… Κ’ ήρθες εσύ. Έτσι σεμνός ανθρώπινος ακέριος έτσι πασίχαρος κι αθώος Θα…
Read more »Για σένα... Εσένα περιμένοντας γέμισα τους κήπους μου με λευκούς κρίνους για να βυθίζεις τις κνήμες σου …
Read more »ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟΣΟ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΑΣ .... απομακρύνονται ο ένας απ’ τον άλλον. Οι άνθρωποι γίνονται περισσότ…
Read more »Travellers Web Radio ©
Η Ρέα Βιτάλη συναντά τον μουσικό παραγωγό Γιάννη Πετρίδη στην εκπομπή «Κεραία» της ΕΡΤ.
▶️ Δες την εκπομπή στο ERTFLIX“Το 2025 γράφεται με νότες. Εσύ θα το ακούσεις;”…
Επιμέλεια: Dimitris Karma – 307 κομμάτια, 22 ώρες μουσικής εξερεύνησης και ανεβαίνουμε.
Η ακινησία είναι θάνατος. Στάση ζωής.
Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε. Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά, αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
— Σταύρος Σταυρόπουλος
Η μουσική είναι δική μας.
Είναι εμείς.
Και όπως εμείς, είναι πάντα εδώ.
Μας περιβάλλει σαν τα άπειρα σωματίδια της ζωής.
Δεν φαίνεται.
Μόνο νιώθεται.
Όπως η ζωή.
Πέτρα που κυλάει,
ανατρέπει, αμφισβητεί,
δεν πείθεται και δε σταματάει,
κόντρα στα κρατούντα,
κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα.
«Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους.»
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια.
Ο ένας μου εαυτός, αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος,
είναι αυτός που κυριαρχεί...»
«Η μουσική είναι το κρασί
που γεμίζει το φλιτζάνι της σιωπής.»
“When we dance, the journey itself is the point,
as when we play music the playing itself is the point.
And exactly the same thing is true in meditation.
Meditation is the discovery that the point of life
is always arrived at in the immediate moment.”
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας... Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε…
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Always Somewhere ॐ
Travelling through sound & silence
ON AIR
Τώρα παίζει: Travellers Stories
Ζωντανή Ροή – Μουσική Περιπλάνηση μέσα από Rock Ιστορίες