Μια αφήγηση γεμάτη ψέματα, ελπίδα και μοναξιά, από τον δίσκο Blue Valentine του 1978 — εκεί όπου ο Waits μετατρέπει την παρακμή σε ποίηση.
Το “Christmas Card from a Hooker in Minneapolis” είναι ένα από τα πιο εμβληματικά και αντισυμβατικά τραγούδια του Tom Waits, κυκλοφόρησε το 1978 στον δίσκο Blue Valentine. Πρόκειται για ένα κομμάτι γραμμένο σαν επιστολή, με τον αφηγητή να είναι μια γυναίκα που απευθύνεται σε κάποιον “Charley”, περιγράφοντας μια νέα ζωή — καθαρή από ουσίες, με σύντροφο, παιδί και σταθερότητα. Όμως στο τέλος αποκαλύπτεται πως όλα αυτά είναι ψέματα: η αφηγήτρια βρίσκεται στη φυλακή και απλώς ήθελε να νιώσει για λίγο καλύτερα.
Η μουσική είναι λιτή, με τον Waits να συνοδεύεται μόνο από πιάνο, σε μια ερμηνεία που ισορροπεί ανάμεσα στο blues, το jazz και το spoken word. Η φωνή του είναι τραχιά, γεμάτη χαρακτήρα, και μεταφέρει την ειλικρίνεια της παρακμής με τρόπο που λίγοι μπορούν
Ο δίσκος Blue Valentine σηματοδοτεί μια μεταβατική περίοδο για τον Waits: απομακρύνεται από τις jazz‑ballad φόρμες των προηγούμενων άλμπουμ και πλησιάζει τον cinematic storytelling που θα τον χαρακτηρίσει στα ’80s. Η παραγωγή του Bones Howe είναι διακριτική, αφήνοντας χώρο στη φωνή και στο πιάνο να κυριαρχήσουν.
Το “Christmas Card…” δεν είναι ένα τραγούδι για τα Χριστούγεννα. Είναι μια αντι‑χριστουγεννιάτικη μπαλάντα, γεμάτη ειρωνεία, πόνο και ανθρώπινη ανάγκη για επαφή. Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία τραγουδιών που δεν προσφέρουν παρηγοριά, αλλά αλήθεια — και γι’ αυτό παραμένει διαχρονικό.
🎙️ Ακούς το
Travellers Radio
– ένα blog που αγαπά τον ήχο όσο και τις λέξεις.
Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα.
Η ακινησία είναι θάνατος. Στάση ζωής.
Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε. Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά, αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
— Σταύρος Σταυρόπουλος
Η μουσική είναι δική μας.
Είναι εμείς.
Και όπως εμείς, είναι πάντα εδώ.
Μας περιβάλλει σαν τα άπειρα σωματίδια της ζωής.
Δεν φαίνεται.
Μόνο νιώθεται.
Όπως η ζωή.
Η Ροκ Είναι Τούτο
Πέτρα που κυλάει,
ανατρέπει, αμφισβητεί,
δεν πείθεται και δε σταματάει,
κόντρα στα κρατούντα,
κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα.
Henry David Thoreau
«Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους.»
Alexis Korner
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια.
Ο ένας μου εαυτός, αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος,
είναι αυτός που κυριαρχεί...»
Robert Fripp
«Η μουσική είναι το κρασί
που γεμίζει το φλιτζάνι της σιωπής.»
Alan Watts
“When we dance, the journey itself is the point,
as when we play music the playing itself is the point.
And exactly the same thing is true in meditation.
Meditation is the discovery that the point of life
is always arrived at in the immediate moment.”
Μουσικό Ξόρκι
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας... Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε…
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Author Details
Always Somewhere ॐ Travelling through sound & silence
Archive
ON AIRΤώρα παίζει: Travellers StoriesΖωντανή Ροή – Μουσική Περιπλάνηση μέσα από Rock Ιστορίες
0 Σχόλια
Μοιράσου τις σκέψεις σου για τη μουσική – κάθε άποψη προσθέτει στο ταξίδι μας.
EmojiΈχεις προτάσεις; Κομμάτια που αγαπάς;
γράψε μας τι σκέφτεσαι!