Τη δεκαετία του '60, ο λαός του Μάλι ξυπνούσε κάθε πρωί από τον ήχο της φωνής του Boubacar "KarKar" Traoré στο ραδιόφωνο, που τραγουδούσε για την ανεξαρτησία. Όλοι στο Μάλι θυμούνται ότι χόρευαν με τις επιτυχίες του. Αλλά επειδή η μουσική του παιζόταν μόνο στο ραδιόφωνο, δεν κέρδιζε αρκετά χρήματα για να ζήσει και έπρεπε να σταματήσει να παίζει μουσική για να δουλέψει ως ράφτης και πωλητής για να τροφοδοτήσει την οικογένειά του. Λίγα χρόνια αργότερα, η ζωή του επεφύλασσε ένα σκληρό χτύπημα: η αγαπημένη του σύζυγος, η Pierrette πεθαίνει στον τοκετό, αφήνοντάς του 6 μικρά παιδιά, ενώ έχει διακοπεί η συνεργασία του με το ραδιόφωνο καθώς συνδέται το όνομά του με το προηγούμενο καθεστώς, το οποίο ανατρέπεται. Αποπροσανατολισμένος, ο KarKar φεύγει για τη Γαλλία, εργάζεται στις κατασκευές και τραγουδάει τα Σαββατοκύριακα στα Παρισινά μεταναστευτικά καταφύγια που είναι πλέον το σπίτι του. Στο Μάλι, όλοι πιστεύουν ότι ο KarKar είναι νεκρός. Χρόνια αργότερα, ένας παραγωγός μουσικής ανακαλύπτει μια κασέτα με παλιά εγγραφή του στο ραδιόφωνο κι έτσι ξεκινάει η διεθνής καριέρα του...
Αυτή είναι η ιστορία της ζωής του Boubacar Traoré, που καταγράφεται στο βιβλίο Mali Blues, του Βέλγου συγγραφέα Lieve Joris. Από το βιβλίο εμπνεύστηκε ο Ελβετός σκηνοθέτης Jacques Sarasin, και δημιούργησε μία ταινία - ντοκυμανταίρ με τίτλο "Je chanterai pour toi" (θα τραγουδήσω για σένα) (2001), στην οποία, πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο Traoré και είναι μια ιστορία αγάπης που περιγράφεται από έναν τραγουδοποιό, του οποίου η μουσική μας οδηγεί σε ένα κοινωνικό, πολιτικό και γεωγραφικό ταξίδι στο Μάλι από το 1960 μέχρι σήμερα...
0 Σχόλια