Μέσα στον κόσμο των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων μας, αυτό που θεωρούμε ως γέννηση, εξέλιξη, θάνατο, δεν είναι παρά μια διαδικασία εμφάνισης, εξέλιξης και φθοράς της ύλης.
Αυτό όμως που οι ανθρώπινες αισθήσεις, αντιλαμβάνονται ως ύλη, δεν είναι παρά το ζευγάρωμα δύο ψευδαισθήσεων μας, του χώρου και του χρόνου.
Χώρος, χρόνος και ύλη δεν αποτελούν παρά κομμάτι ενός ονείρου που διαρκεί όσο αυτό που ονομάζουμε, διάρκεια της ζωής μας.
Οι αισθήσεις μας, δεν είναι παρά τα όργανα που συντηρούν τη διάρκεια... του ονείρου μας.
Η ύλη σιγά σιγά ξεθωριάζει σαν όλες τις ονειρικές εικόνες και μαζί της ξεθωριάζουν και οι αισθήσεις που τις συντηρούν.
Τότε το όνειρο τελειώνει και μια καινούργια μέρα ξημερώνει. Μια μέρα άχρονη και άπειρη, μέσα στην αγκαλιά του πραγματικού πλέον σύμπαντος.
0 Σχόλια