Το "Prison Song" γράφτηκε από τον Graham Nash και κυκλοφόρησε με το δεύτερο σόλο στούντιο άλμπουμ του, με τίτλο Wild Tales, στις 2 Ιανουαρίου του 1974.
Η θλιβερή ιστορία που κρύβεται πίσω από το τραγούδι και αφορά τον πατέρα του, έχει σημαδέψει βαθιά τον Nash. Η αρμονική, μελαγχολική, βαθιά φωνή στην ερμηνεία, συνοδευόμενη από το παραπονιάρικο σόλο της φυσαρμόνικας, αποδεικνύουν τα συναισθήματα που ήθελε να αναδείξει με τους στίχους και τη μουσική του τραγουδιού.
Η δεύτερη μεγάλη αγάπη του Nash εκτός από την μουσική, ήταν η φωτογραφία, ένα χόμπι που συνήθιζε να μοιράζεται με τον πατέρα του. Ο πατέρας του (William Nash) ήθελε να τον δει να εξελίσσεται σε μεγάλο φωτογράφο.
Όταν ο Graham ήταν 15 ετών, ο πατέρας του παρά την οικονομική τους στενότητα, (ήταν πολύ φτωχή οικογένεια) αγόρασε μια μεταχειρισμένη φωτογραφική μηχανή από έναν συνάδελφο του στη δουλειά, που τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν κλεμμένη. Αφού τον επισκέφθηκε η αστυνομία και ο πατέρας του αρνήθηκε την κατηγορία, αρνήθηκε να αποκαλύψει επίσης και αυτόν που του την πούλησε. Έτσι κατέληξε να εκτίει ποινή ενός χρόνου φυλάκισης, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Strangeways στο Μάντσεστερ. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον Graham Nash σαν μοναχογιός να εργαστεί σκληρά για να στηρίξει τη μητέρα του και τις δύο αδελφές του.
«Ο πατέρας μου ήταν εργατικός, ειλικρινής, νομοταγής και περήφανος. Ένας πολύ καλός πατέρας που τον έστειλαν φυλακή για μία κάμερα των 50 $», θυμάται ο Graham. «Η αστυνομία δεν είχε χτυπήσει ποτέ την πόρτα μας πριν. Μετά τη φυλακή ο πατέρας μου έχασε την αυτοεκτίμηση, τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια του. Δεν μπορούσε να ζήσει με το βάρος ότι ίσως οι γείτονες τον κοίταζαν παράξενα. Έχασε επίσης τη δουλειά του, αφού η εταιρεία του δεν ήθελε να τον επαναπροσλάβει, παρά τα πολλά χρόνια της καλής υπηρεσίας του. Βλέποντας όλα αυτά επηρεάστηκα πολύ. Και φυσικά, χωρίς το μισθό του πατέρα μου, τα χρήματα ήταν ακόμη πιο λίγα από ποτέ. Αυτό με έκανε αποφασισμένο να πετύχω στη ζωή μου, αλλά επίσης με δίδαξε να προσπαθώ να καταπολεμώ την αδικία».
Τελικά έσπασε την καρδιά του πατέρα του και πέθανε στα 46 χρόνια του.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, πριν από τα 46α γενέθλιά του, ο Graham να φοβάται ότι θα ακολουθήσει την ίδια μοίρα με τον πατέρα του και να δηλώνει: "Την επόμενη μέρα, αφού έκλεισα τα 46 και δεν πέθανα όπως ο πατέρας μου, αισθάνθηκα ότι ήταν μία επιβράβευση για μένα."
*Ενδιαφερόμενος για τη φωτογραφία από παιδί, ο Nash άρχισε να συλλέγει φωτογραφίες στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Από το 1978 έως το 1984 έγινε μια περιοδεία και έκθεση φωτογραφιών από τη Συλλογή Graham Nash σε περισσότερα από δώδεκα μουσεία παγκοσμίως. Ο Nash αποφάσισε να πουλήσει 2.000 φωτογραφίες του μέσω του οίκου δημοπρασιών της Sotheby το 1990, όπου έκανε ρεκόρ δημοπρασίας για την υψηλότερη τιμή πώλησης μίας ιδιωτικής συλλογής φωτογραφιών.
.jpg)
.jpg)
0 Σχόλια