-Καπετάνιε, ανησυχώ πολύ λόγω της καραντίνας που μας επιβάλλεται στο λιμάνι.
Aισθάνομαι στερημένος από την ελευθερία μου… νιώθω σαν έχω στερηθεί κάτι.
-Αν νιώθεις στέρηση και δεν ανταποκρίνεσαι κατάλληλα, έχεις χάσει.
Αν παίρνουν κάτι από μένα, για να κερδίσω πρέπει να πάρω κάτι άλλο από τον εαυτό μου οικειοθελώς;
-Αυτό ακριβώς. Το έκανα σε μια καραντίνα πριν από 7 χρόνια.
-Τι κάνατε;
– Έπρεπε να περιμένω πάνω από 20 ημέρες μέσα στο πλοίο. Ήταν μήνες που περίμενα να πιάσουμε λιμάνι και να απολαύσω την άνοιξη στην ξηρά. Υπήρξε επιδημία. Στο λιμάνι τον Απρίλιο απαγορεύτηκε να βγούμε έξω.
Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες. Ένιωσα σαν εσένα. Στη συνέχεια, άρχισα να αντιδρώ στις κρίσεις αυτές χρησιμοποιώντας τη λογική. Ήξερα ότι μετά από 21 ημέρες μιας οποιαδήποτε συμπεριφοράς δημιουργείται μια συνήθεια και αντί να θρηνώ, να παραπονιέμαι και να δημιουργώ καταστροφικές συνήθειες, άρχισα να συμπεριφέρομαι διαφορετικά από τους άλλους. Σκέφτηκα εκείνους που έχουν πολλές στερήσεις κάθε μέρα στην δύσκολη ζωή τους και αποφάσισα να βγω νικητής στη δική μου.
Ξεκίνησα με το φαγητό. Ανάγκασα τον εαυτό μου να τρώω το μισά από αυτό που συνήθως. Έτρωγα και να επέλεγα τα πιο εύπεπτα τρόφιμα ώστε να μην υπερφορτώνω το σώμα μου. Άρχισα να τρέφω τον εαυτό μου με τρόφιμα που διατηρούν τον άνθρωπο υγιή.
Το επόμενο βήμα ήταν να προσθέσω σε αυτό τον καθαρισμό των σκέψεων μου και να εστιάζω όλο και περισσότερο στις ευγενείς μου σκέψεις. Με υποχρέωσα να διαβάζω τουλάχιστον μία σελίδα κάθε μέρα για ένα θέμα που δεν ήξερα. Αναγκάστηκα μάλιστα να κάνω ασκήσεις στη γέφυρα του πλοίου. Ένας γέρος σοφός Ινδός μου είχε πει χρόνια πριν ότι το σώμα δυναμώνει δουλεύοντας την αναπνοή. Άρχισα λοιπόν να παίρνω βαθιές αναπνοές κάθε πρωί.
Νομίζω ότι οι πνεύμονες μου δεν είχαν δυναμώσει ποτέ τόσο!
Το απόγευμα ήταν η ώρα για να ευχαριστήσω κάθε οντότητα για το γεγονός ότι δεν μου έδωσε σοβαρές κακουχίες καθόλη τη ζωή μου.
Ο σοφός Ινδός με είχε συμβουλεύσει επίσης να κατακτήσω τη συνήθεια να οραματίζομαι ένα άσπρο φως να εισέρχεται μέσα μου και να με κάνει πιο δυνατό. Λειτουργούσε επίσης και για τους αγαπημένους που ήταν μακριά και γι’ αυτό ενσωμάτωσα αυτή την πρακτική στη καθημερινή μου ρουτίνα στο πλοίο.
Αντί να σκέφτομαι όλα όσα δεν μπορούσα να κάνω, σκεφτόμουνα όλα όσα θα έκανα όταν πατούσα το πόδι μου στην ξηρά. Οραματιζόμουν τις σκηνές της κάθε μου μέρας, τις ζούσα έντονα και απολάμβανα την αναμονή. Η αναμονή, σκεφτόμουν, ας λειτουργήσει τουλάχιστον για να εξυπηρετήσει τις επιθυμίες και την ισχυροποίηση τους.
Είχα στερήσει από τον εαυτό μου τα βλαβερά τρόφιμα, τα μπουκάλια με ρούμι, την δυσπιστία…Είχα στερήσει από τον εαυτό μου την χαρτοπαιξία, τον περιττό ύπνο, την τεμπελιά και τις σκέψεις για όσα οι άλλοι μου έχουν στερήσει.
Και πώς κατέληξε όλο αυτό, καπετάνιε;
– Κατέκτησα όλες αυτές τις νέες συνήθειες. Με άφησαν να κατέβω από το πλοίο πολύ πιο μετά από το αναμενόμενο.
-Σας στέρησαν την άνοιξη τότε;
-Ναι, εκείνη τη χρονιά μου στέρησαν την άνοιξη και πολλά άλλα πράγματα όμως εγώ άνθισα. Είχα φέρει άνοιξη μέσα μου και κανείς και ποτέ δεν θα μπορούσε να μου τη πάρει.
%20-%20640x480.jpg)
0 Σχόλια