Θα ξαναγυρίσω
για ν’ ανασάνω τη στάχτη
το σκονισμένο βυθό
Και θά ‘ναι όλα αποκαμωμένα
απ’ την απαντοχή των όντων
στη σιωπηλή πλευρά του καθρέφτη
εκεί που παραφυλάς το είδωλό σου
μην τύχει και ξεφύγει την Αρά
κι ενσαρκωθεί
στη γλαφυρή πομφόλυγα των φαινομένων
εκεί που το «είναι» ταιριάζει με το «εμείς»
και το «ποτέ» με το «τώρα»
Γυρεύοντας μια μουσική
που μπέρδευε τα μαλλιά σου
τις κρύες νύχτες του καλοκαιριού
Θα ξαναγυρίσω
για ν’ ανασάνω τη στάχτη
το σκονισμένο βυθό
Κωνσταντίνος Μπούρας
0 Σχόλια