Το πρόσωπο που λαχταρά την ηδονή, δεν είναι μνήμη ούτε όνειρο είναι ο συνδυασμός των δύο, που, όμως, τα υπερβαίνει. Στόχος του, η παράταση της ηδονής. της απώτατης στιγμής του πόθου, ως εκεί που δεν υπάρχει τέλος. Ανίσα ελ Χαγκάγκ (1956)
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας...Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε….
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
0 Σχόλια