Το πρόσωπο που λαχταρά την ηδονή, δεν είναι μνήμη ούτε όνειρο είναι ο συνδυασμός των δύο, που, όμως, τα υπερβαίνει. Στόχος του, η παράταση της ηδονής. της απώτατης στιγμής του πόθου, ως εκεί που δεν υπάρχει τέλος. Ανίσα ελ Χαγκάγκ (1956)
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια. Ο ένας μου εαυτός , αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος, είναι αυτός που κυριαρχεί...»
Henry David Thoreau
« Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους .”
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας...Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε….
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Τραγουδια που ξεχωρισαμε τη χρονια που μας περασε
MUSIC CHANNEL
Και η ροκ είναι τούτο - Πέτρα που κυλάει, ανατρέπει, αμφισβητεί, δεν πείθεται και δε σταματάει, κόντρα στα κρατούντα, κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα
0 Σχόλια