Tο θέμα είναι ότι έχουμε εκπαιδευτεί να χρησιμοποιούμε το νου μας με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Έναν τρόπο που αγνοεί ή αποκλείει το γεγονός ότι κάθε ένας από εμάς είναι ένα άνοιγμα μέσω του οποίου ολόκληρο το σύμπαν κοιτάζει προς τα έξω.
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας...Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε….
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
0 Σχόλια