σε μεταξωτές αιώρες τις ελάσσονες τις ώρες
στην αγκάλη σου Αλησμόνη έρημοι οι αστρονόμοι
Με τα μάτια του εντόμου ατενίζουνε του κόσμου
ήρεμα τα πρόσωπα τους σίγουρα τα βλέμματα τους
με τα μάτια του εντόμου ατενίζουνε του κόσμου
Σαν φιλιώνουν οι οριζόντοι ανταμώνουνε οι δρόμοι
σαν χωρίζουνε και πάλι ξεμακραίνουνε στα χάη
σαν φιλιώνουν οι οριζόντοι ιστορούν οι αστρονόμοι
Λεν για τον Φεγγαρανάφτη και για αστέρια που ΄ναι τάφοι
μα περίσσια αναγαλιούνται αστρανάσταση σαν δούνε
Λένε ακόμα οι αστρονόμοι και συγκλίνουνε στην γνώμη
είναι η γη η ξενιτιά μας και τα ουράνια γονικά μας
.jpg)
0 Σχόλια