Μέσα σε αυτό οι θεοί και τα
πράγματα βρίσκονταν σε
εμβρυακή μορφή. Ο Ρα, ο
οποίος ήταν το απόλυτο ον,
γέννησε τον εαυτό του. Ο Ρα
δημιούργησε τους υπολοίπους
θεούς με τη μέθοδο της
αυτογονιμοποίησης. Σαν
έφτυσε δηλαδή,
δημιουργήθηκε ο Σου, ο οποίος
ήταν ο αέρας και η Τεφνούτ, η
οποία ήταν η υγρασία. Ο Σου
και η Τεφνούτ ενώθηκαν και
δημιουργήθηκαν ο Γκεμπ, ο
θεός της γης και η Νουτ, η θεά
του ουρανού.
Έπειτα διαχώρισε το νερό από τη γη, δημιουγώντας ένα
μεγάλο νησί και εκεί έπλασε τα βουνά, τον ουρανό, τα ζώα,
τελειοποίησε τη μορφή της γης και γέννησε από τα δάκρυα
του τους ανθρώπους.
Η μέρα και η νύχτα
Κάθε πρωί ο Ρα διασχίζει με τη βάρκα του (Σεκτέτ), ως θεός
του Ήλιου, τον ουρανό. Όταν φτάσει η νύχτα τον καταπίνει
η Νουτ και το πρωί γεννιέται από αυτήν ξανά.
Ο Ρα κάθε βράδυ,
παλεύει με τον Άπωφη,
ένα μεγάλο φίδι που
γεννήθηκε από το σάλιο
της μεγάλης μητέρας.
Πάντα νικάει. Αν
καταφέρει ο Άπωφης να
καταβροχθίσει τον Ρα
τότε θα έρθει το τέλος
του κόσμου. Τότε όλα
θα χαθούν και ο Ρα θα
ξαναγεννηθεί.
Έκλειψη της σελήνης
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως ένα μεγάλο αγριογούρουνο
έτρωγε κάθε δεκαπέντε μέρες τη σελήνη με αργό ρυθμό για
περίπου δύο εβδομάδες. Όταν όμως πείναγε πάρα πολύ,
δημιουργούσε εκλείψεις τρώγοντας ολόκληρο το φεγγάρι
Το σύμπαν
Κατά τους αρχαίους Αιγύπτιους το σύμπαν ήταν ένα μεγάλο
ορθογώνιο κουτί, το οποίο ως πάτωμα είχε τη Γη. Ως οροφή
φαντάζονταν είτε το επιμηκυμένο σώμα της θεάς Νουτ (της
οποίας το πρόσωπο ήταν πάντοτε στραμμένο στην
Ανατολή) και τα άκρα της ως στύλους του στερεώματος,
είτε μία αγελάδα, που τα άκρα της βρίσκονταν στις άκρες
της Γης.
Γύρω από το «κουτί» του Σύμπαντος έρρεε ένα μεγάλο
ποτάμι, όπου ο Ρα έκανε κάθε μέρα τη διαδρομή του.
ΜΥΘΟΙ ΛΑΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΗ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
.jpg)
){kind=link}
0 Σχόλια