Δεν είμαι εκεί. Ούτε κοιμάμαι.
Είμαι χίλιοι ανέμοι που φυσούν.
Είμαι οι διαμαντένιες λάμψεις του χιονιού
Οι ηλιαχτίδες του ώριμου σταριού
Του φθινοπώρου η απαλή βροχή.
Μέσα στην ησυχία του πρωιού όταν ξυπνάς
είμαι το γρήγορο φτερούγισμα προς τα ψηλά
πουλιών που ήσυχα πετούν σε κύκλους.
Είμαι της νύχτας τ' απαλά αστέρια.
Μή στέκεσαι στον τάφο μου και κλαίς.
Δεν είμαι εκεί. Δεν πέθανα ποτέ.
Mary Elizabeth Frye
(μετάφραση: Ελενα Γκώγκου)
Do Not Stand At My Grave And Weep - Poem by Mary Elizabeth Frye
Do not stand at my grave and weep
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry;
I am not there. I did not die.
Συν-Θεραπεία
0 Σχόλια