Η Φώτιση, τα φωτισμένα εγώ, κι οι ειρηνικοί πολεμιστές

Εδώ και χρόνια λέμε συνέχεια κάποια πράγματα ξανά και ξανά. Επειδή είναι η Αλήθεια. Κι επειδή όλοι μας έχουμε την τάση να την «ξεχνάμε», να την «παραβλέπουμε» ή να την «αγνοούμε».
Πρέπει «όλοι» μας να κατανοήσουμε ότι η «Φώτιση» είναι Μία Αντικειμενική Κατάσταση Χωρίς Εγώ. Δεν μπορεί να «πραγματοποιηθεί» ή να «κατακτηθεί» από ένα εγώ. Δεν «ανήκει» σε κανένα εγώ. Δεν μπορεί να ιδιοποιηθεί από κανένα εγώ. Όταν «κάποιος», (κάποιο «εγώ») έχει την «αντίληψη» ότι είναι «φωτισμένος» απλά ξεγελάει τον εαυτό του και προσπαθεί να εξαπατήσει και τους άλλους. Το πολύ-πολύ να κοροϊδέψει κάποιους αμαθείς ή αφελείς.
Το «φωτισμένο εγώ» είναι η χειρότερη μορφή εγωισμού, είναι ο «Διάβολος» ο ίδιος. Τυχαίνει, κατά καιρούς να συναντούμε τέτοιους ανθρώπους. Από την μια αυτό μας «αφυπνίζει» για να δούμε μήπως κι «εμείς» είμαστε στο ίδιο σκοτάδι κι από την άλλη «ξυπνάει» την «διάκρισή» μας για να δούμε ποιόν έχουμε απέναντί μας.
Αν έχουμε Ειρήνη Μέσα μας Ασφαλώς τίποτα δεν μας «επηρεάζει». Η Αληθινή Ειρήνη δεν διαταράζεται, Όμως κάποιες φορές το «θράσος» δημιουργεί γενικότερη «αναταραχή» Κι ίσως χρειάζεται σαν τον Αρζούνα, στην «Μπαγκαβάτ Γκιτά» να σηκώσουμε τα όπλα, να παίξουμε τον ρόλο του ειρηνικού πολεμιστή. Όλες οι μάχες στο εικονικό διανοητικό επίπεδο είναι ψεύτικες. Αυτό το γνωρίζουμε. Και για αυτό, για εμάς» είναι σαν να μην γίνονται, είναι σαν ένα «παιχνίδι». Αλίμονό μας αν πάρουμε τον «ρόλο» στα σοβαρά. Θα είμαστε σαν τον ηθοποιό του θεάτρου που πρέπει να «υποδυθεί» τον «τρελό». Αν «ταυτισθεί» με τον «ρόλο» θα γίνει «τρελός».
Όλα τα «εγώ», και ιδιαίτερα το «φωτισμένο εγώ», είναι ταυτισμένα με τον «ρόλο» Στην πραγματικότητα είναι μια σχιζοφρενική κατάσταση. Κι αν μπορούμε να μην εμπλακούμε με τέτοιους ανθρώπους, τέτοιες καταστάσεις, καλό είναι. Όμως μερικές φορές χρειάζεται σαν τον προγονό μας τον Λεωνίδα να φυλάξουμε Θερμοπύλες. Όχι ότι υπάρχουν για εμάς, στην πραγματικότητα, Θερμοπύλες. Απλά για να μην «αποπροσανατολίζονται» οι άνθρωποι που ακολουθούν το Φως για να βγουν από το σκοτάδι. Για λόγους «ανθρωπιάς» κι εκπαίδευσης. Εφόσον βέβαια κατανοούμε περισσότερο κι εφόσον μας επιτρέπεται και μπορούμε να «επέμβουμε».
Τελικά, ακόμα και στην εικονική ζωή που ζουν οι άνθρωποι πρέπει να υπάρχουν «κανόνες», για να μην έρθει το «χάος». Φαντασθείτε να μην ακολουθούμε τον «Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας», να μην σεβόμαστε προτεραιότητες, φανάρια, κλπ. Τι θα συμβεί; Για αυτό οι Σοφοί της Ανθρωπότητας έδωσαν Ηθικούς Κώδικες. Ο Κώδικας δεν είναι η Απόλυτη Αλήθεια, αλλά ο Κώδικας, αν τον ακολουθούμε, θα μας βγάλει στο Ξέφωτο της Αλήθειας, μέσα από την ζούγκλα της φαντασίας, του σκοταδιού και της κακίας.
Όσο για τα δυστυχισμένα εγώ, «φωτισμένα» ή αφώτιστα, έχω μονάχα μια «συμβουλή». Μην φτύνετε ποτέ τον ουρανό!
Όλα αυτά γράφτηκαν μετά από κάποια συμβάντα που μας αφύπνισαν να δούμε ότι γύρω μας δεν είναι όλοι καλοί, ούτε όλοι κακοί. Υπάρχουν και καλοί και κακοί άνθρωποι. Άνθρωποι που δεν ταυτίζονται με τους ρόλους κι άνθρωποι που θέλουν να μας «επιβάλουν» την αλήθεια τους. Πρέπει όλοι μας να είμαστε σε Εγρήγορση, Πάντα. Και για «εμάς» και για τους άλλους. Μήπως και μπορέσουμε ποτέ να φτιάξουμε αληθινούς εαυτούς, αληθινή ζωή, αληθινή κοινωνία. Αμήν!

Κωνσταντίνος Προκοπίου

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια