Τα Στοιχειακά είναι αιθερικής ουσίας, και αποτελούν την πλέον πρωτοσύστατη ζωή στην ύλη. Άνήκουν σε μια ιδιαίτερη τάξη στην κλίμακα της εξέλιξης του παρόντος μανβαντάρα και ονομάζονται πνεύματα της φύσης ή κοσμικοί αντιπρόσωποι της φύσης. Είναι πολυάριθμων ειδών και ποικιλιών. Δεν έχουν σχήμα και προσπαθώντας να περιγράψουμε τί είναι, είναι καλύτερα να πούμε ότι είναι «κέντρα δύναμης» που έχουν ενστικτώδεις επιθυμίες, αλλά δεν έχουν συνειδητότητα έτσι όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε. Συμπυκνώνουν τα σώματα τους και παίρνουν το σχήμα της ανθρώπινης επιθυμίας. Ως εκ τούτου οι πράξεις τους μπορεί να είναι καλές ή κακές ή αδιάφορες ανάλογες των ανθρωπίνων σκέψεων και επιθυμιών.
Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι μία Μονάδα με διαφορετικά περικαλύμματα –σώματα, κάποια εξ αυτών σχηματισμένα και ήδη οργανωμένα. Είμαστε στη διαδικασία οργάνωσης του φυσικο-αστρικού μας σώματος με άξονα το Μάνας και την Επιθυμία(κάμα-μάνας).
Το Μάνας είναι η νοητική ιδιότητα που κάνει τον άνθρωπο ένα νοήμον και ηθικό άτομο και τον ξεχωρίζει από το ζώο. (Θ. Γλ. HPB σ. 202). Με τον νου του ο άνθρωπος μπορεί να σκέπτεται για τον εαυτό του και γι’αυτό είναι αυτό-συνειδητός.
Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ λέει για τις σκέψεις ότι έχουν δύο τάσεις: Οι τρεις ανώτερες όψεις του νου σχηματίζουν σκέψεις ανιδιοτελείς που βρίσκονται πάνω από προσωπικές απόψεις, ενώ οι ιδιοτελείς σκέψεις χρωματίζονται από προσωπικές απόψεις. (‘Psychic and Noetic action’)
Το Κάμα είναι η Επιθυμία η οποία είναι μια δημιουργική δύναμη στο σύμπαν και τότε δεν ξεχωρίζει από την Θέληση, που είναι ο Θεός στον άνθρωπο. Αλλά ο άνθρωπος δεν την κατανοεί ούτε και την χρησιμοποιεί με αυτή την έννοια. Εξαιτίας της κακής χρήσης της επιθυμίας, θέληση και επιθυμία καταλήγουν να είναι αντίθετες. Η Θέληση είναι το παιδί του Θείου. Η επιθυμία είναι η κινητήρια δύναμη της ζωώδους φύσης-ζωής.
Πολλοί άνθρωποι που έχουν έντονη την επιθυμία, κάνουν το λάθος να την θεωρούν θέληση. Όμως το ένα από το άλλο έχει μεγάλες διαφορές. Η επιθυμία δεν έχει σταθερότητα και πάντοτε αλλάζει, ενώ η θέληση είναι σταθερή και συνεχής.
Και οι δύο – θέληση και επιθυμία – είναι «δημιουργοί» που σχηματίζουν στον άνθρωπο τον εαυτό του και το περιβάλλον του. Ο σκοπός είναι διπλός: να αφυπνιστεί η θέληση, να ενδυναμωθεί με την εφαρμογή-πράξη ώστε να γίνει ο απόλυτος κανόνας στην ύπαρξή του. Και παράλληλα με αυτό να εξαγνίσει την επιθυμία. Η γνώση και η θέληση είναι τα εργαλεία της ολοκλήρωσης αυτού του εξαγνισμού. (“Collected Writings”, H.P. Blavatsky, τόμος VIII, σ.109, και Lucifer, τόμ. I, No. 2, Οκτώβριος, 1887, σ. 96)
Τα στοιχειακά του νου ή οι σκεπτομορφές είναι το αποτέλεσμα της διαδικασίας του σκέπτεσθαι. Για τις σκεπτομορφές που δημιουργούμε είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι. Σχηματίζονται από τη δική μας επιθυμία ή θέληση(αν είναι αναπτυγμένη) και γίνονται οι φίλοι μας ή οι εχθροί μας. Φίλοι μας είναι οι θετικές και αγνές σκέψεις κι αυτές πυροδοτούν την άνοδό μας προς το πνευματικό πεδίο, ενώ οι αρνητικές σκέψεις προκύπτουν από τον απεριόριστο εγωισμό, την ανεξέλεγκτη ιδιοτέλεια και αλαζονεία- καταστάσεις που εγκλωβίζουν το Εγώ (τον κατώτερο εαυτό ή προσωπικότητα) στο κατώτερο πεδίο της Ζωής, το φυσικό-αστρικό. Απ’αυτή την κατάσταση διαμορφώνεται ο Ένοικος στο Κατώφλι. Είναι η συνισταμένη των χαμηλών επιθυμιών και επιδιώξεων.
Τα στοιχειακά της Σκέψης γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν. Χρειάζονται τροφή για να συντηρούνται και η συντήρησή τους και η ενδυνάμωσή τους επιτυγχάνεται με την επανάληψη της ίδιας σκέψης και πράξης από τον άνθρωπο. Όταν η επιθυμία χάνει κάθε σημάδι ή στίγμα του «εγώ» τότε γίνεται αγνή. Η επιθυμία εξαγνίζεται όταν εξαφανίζεται το αίσθημα της χωριστότητας, του ανταγωνισμού και της ιδιοτέλειας.
«Η ίδια η ζωή μας διδάσκει αυτά τα μαθήματα, κι αυτό είναι η εμπειρία μας. Η διαίσθηση μας οδηγεί στη θετική αλήθεια που λέει ότι η ικανοποίηση είναι δυνατή μόνο στο άπειρο. Η θέληση κάνει αυτή την πεποίθηση ένα γεγονός στη συνειδητότητά μας, έως ότου η επιθυμία κεντράρεται στο Αιώνιο.» “Collected Writings”, H.P. Blavatsky, τόμ. VIII, σ.129.
Στα Ουπανισάντ βρίσκουμε το παρακάτω απόσπασμα σχετικά με τις σκέψεις μας:
Σπείρε μια σκέψη και θα θερίσεις μια πράξη,
Σπείρε μια πράξη και θα θερίσεις μια συνήθεια
Σπείρε μια συνήθεια και θα θερίσεις έναν χαρακτήρα,
Ο χαρακτήρας μας είναι ένα σύνολο σκέψεων που διαρκεί στο ταξίδι μας διαμέσου ποικίλων ενσαρκώσεων. Προτείνονται σκέψεις απρόσωπες, ανιδιοτελείς, θετικές, ευγενικές. Ο χαρακτήρας των σκέψεών μας προσδιορίζει το μέγεθος της εξέλιξής μας. Αν σκεπτόμαστε πάνω στις προδιαγραφές του Ανώτερου και Πνευματικού, τότε γινόμαστε ένα μαζί Του. Σκέψεις που αφορούν το σώμα, σε δένουν μαζί του.
Είμαστε θεοί εν δυνάμει, λέει ο Πατάντζαλι «θα γίνεις αυτό που σκέπτεσαι».
Ο Ένοικος, είναι η έκφραση της καμικής μας φύσης, το κάμα-μάνας (νους και επιθυμία). Είναι το σύνολο των δικών μας επιθυμιών και δράσεων και μπορούμε να αλλάζουμε αυτή την έκφραση κάθε φορά που αλλάζουμε τη συμπεριφορά μας.
Κατά τον Ου. Τζατζ, ο Ένοικος είναι η συνδυασμένη διαβολική επίδραση που είναι το αποτέλεσμα των αδύναμων σκέψεων και πράξεων που ο καθένας μπορεί να ζει και παίρνει για τον καθένα μας ένα ορισμένο σχήμα σε κάθε του εμφάνιση, επειδή πότε είναι έτσι και πότε αλλιώς. Το σχήμα του Ένοικου διαμορφώνεται με βάση τις τάσεις του ανθρώπου σε συνδυασμό με τους φυσικούς και ψυχολογικούς συνδυασμούς που ανήκουν στην οικογένειά του και το έθνος.
Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ λέει ότι ο μαθητής δεν καλείται να αντιμετωπίσει μόνο τις ληθαργούσες κακές τάσεις της φύσης του, αλλά και εκείνες τις αρνητικές τάσεις που έχουν σχηματιστεί από την κοινωνία και το έθνος στο οποίο ανήκει. Το σύνολο του κακού που ο μαθητής πρέπει να αντιμετωπίσει και να παλέψει πριν προσπεράσει το κατώφλι του Ανώτερου Εαυτού, περιλαμβάνει τα εξής: α) τις αρνητικές προδιαθέσεις του εαυτού του και της οικογένειας του, β) τις κοινές ανάμεσα στο ίδιο και το έθνος του, γ) τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης που είναι κοινές ανάμεσα στον ίδιο και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ως προς τον άνθρωπο διαθέτει σώματα ή πεδία συνειδητότητας από τα οποία περιτυλίγεται και τον καθένα αντιπροσωπεύει μία από τις επτά αρχές του. Τα τέσσερα κατώτερα που ανήκουν στην ανθρώπινη προσωπικότητα, θέτουν όρια στην ατομική συνειδητότητα μην επιτρέποντάς της να βγει έξω από τα όριά τους, όρια που η ίδια η ατομική συνειδητότητα έχει διαγράψει με τη δική της επιθυμία και επιλογή. Όμως όταν ο άνθρωπος αρχίζει να έχει τάσεις περισσότερο πνευματικές, δηλαδή ανιδιοτελείς, τότε μπορεί να διαφύγει από τα δεσμά της προσωπικής φύσης υπερβαίνοντας τα όριά της. Αν αυτό το επιδιώκει σταθερά, τότε μπορεί να υπερβεί την περιοριστική ζώνη και να βρεθεί πέρα από τις σωματικές και νοητικές αισθήσεις.
Αν αντιληφθούμε ότι εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε Μονάδες με επιθυμίες και σκέψεις που καταγράφουμε πάνω στις μονάδες μικρότερης εξέλιξης (στοιχειακές) τις εντυπώσεις μας – επειδή αυτές χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση των σωμάτων μας είτε πρόκειται για φυσικό, καμικό ή νοητικό – τότε θα κατανοήσουμε τί είναι ο Ένοικος. Είναι η συνισταμένη του Κατώτερου Εαυτού μας και αποτελείται από άτομα που καλουπώθηκαν σύμφωνα με τη δική μας επιθυμία και εγωιστική σκέψη.
Ο Ένοικος είναι η συνισταμένη της εξέλιξής μας σε αστρική μορφή. Στην προσωπικότητά μας είναι το ελάττωμα, η συνήθεια, η προσκόλληση που δεν μας αφήνει να υπερβούμε τον κλοιό της προσωπικότητας. Αντιπροσωπεύει αυτό που είμαστε, αυτό που κάνουμε, αυτό που δεν μπορούμε να κρύψουμε από την ψυχή μας. Ο Ένοικος είναι η ύπαρξή μας γυμνή, δίχως καλύμματα, στολίδια ή μακιγιάζ.
Είναι η εικόνα που μας παρουσιάζεται ανάλογα με τις διαθέσεις και τα έργα μας όσα έχουν σχέση με την προσωπικότητα, με τις αρχές του κάμα-μάνας. Είναι η τρέχουσα συνειδητότητά μας και είναι ο δείκτης των ελαττωμάτων και των αδυναμιών μας.
Στην αρχή της μαθητείας, όταν οι τάσεις προς το πνευματικό είναι αδύναμες, ο Ένοικος δεν εμφανίζεται ούτε παίρνει σχήμα. Απλά ο μαθητής τον νιώθει σαν κάτι που αναδύεται από μέσα του και τον αναγκάζει να επαναλάβει κάτι που δεν θα ήθελε. Νιώθει την επίδραση αλλά δεν βλέπει αυτό που την προκαλεί. Αλλά όσο ο μαθητής επιμένει να υπερνικά την αντίθεση, τόσο η αντίθεση γιγαντιώνεται και τον φέρνει έντονα αντιμέτωπο με το ελάττωμά του. Τότε ο Ένοικος παίρνει μορφή, δηλαδή παρουσιάζεται με διάφορα σχήματα που αλλάζουν ανάλογα με την ανθρώπινη αδυναμία. Π.χ. γυμνοσάλιαγκας, σατανάς, χιμπατζής, κλπ…., σαν κάποιος που θέλει να σε καταστρέψει από μίσος, να καταστρέψει το νοητικό σου…
Στον άνθρωπο υπάρχουν δύο αντίθετες δυνάμεις, η Παρουσία που εκπροσωπείται από τον Άγγελο της Παρουσίας και η άλλη είναι ο Ένοικος. Νικώντας η μία από τις δύο δυνάμεις, η πρώτη κάνει τον άνθρωπο θεό, ενώ η δεύτερη τον οδηγεί στη διάλυση.
! Η Ασπασία Παπαδομιχελάκη είναι συγγραφέας και ιδρυτικό μέλος του Θεοσοφικού Κινήματος - Αθήνα ULT.
Ιδεότοπος
0 Σχόλια