Να διοργανώνει εκδρομές στα δάση και στις παραλίες , στα βουνά και στα φαράγγια ,αλλά και μέσα στις πόλεις…….
Παντού υπάρχει χώρος για περπάτημα, αρκεί να θέλουμε να περπατήσουμε.
Όλοι ξέρουμε πως το περπάτημα είναι μια πολύτιμη άσκηση η οποία συνεισφέρει στην καλή υγεία .
Όμως αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι πως προσθέτοντας ορισμένα ειδικά στοιχεία , μπορούμε να μετατρέψουμε ένα απλό περίπατο σε έναν περίπατο προσοχής. .[ και επίγνωσης ]
Σε αυτό το άρθρο αναφέρω ένα μικρό κομμάτι από το βιβλίο του Victor Sanhiez …..[Οι διδασκαλίες του Δον Κάρλος ]…..
O V.S. σύμφωνα με τα γραφόμενα του φαίνετε ότι έχει βιώσει την άσκηση αυτή του περπατήματος για τα καλά , παρέα με ινδιάνους στις ερήμους της Αμερικής.
Και εμπνευσμένος φυσικά και από τα γραπτά του Καρλος Καστανεντα .
Πιστεύω ότι είναι ένας εξαιρετικός οδηγός, απαραίτητος, για τον περιπατητή και πεζοπόρο ο οποίος αναζητά και ψάχνει το κάτι παραπάνω.
…………………………………………………………………………………………..
<< Αν και φαινομενικά , όλοι «’γνωρίζουν « Πώς να περπατούν , το γεγονός είναι ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι πρέπει να διδαχθούν πώς να περπατούν σωστά και πώς να έχουν από το περπάτημα αυτό…………..ειδικά αποτελέσματα .
Οι αδιαμφισβήτητοι δάσκαλοι του περπατήματος είναι αυτοί οι οποίοι επί αιώνες περπατούν ακούραστοι πάνω στο πρόσωπο της γης , πάνω στο πρόσωπο του όντος που αγαπούν ….Οι ινδιάνοι !!!
Από αυτούς μπορούμε να διδαχτούμε το σωστό περπάτημα …
Το βάδισμα της προσοχής είναι μια εξαιρετική άσκηση για το σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου [ διανοητική φλυαρία].
Η συχνή πρακτική σίγουρα θα προκαλέσει μια κατάσταση ...σιωπής ! >>
[όσοι περπατούν και αγαπούν αυτή την άσκηση ακόμα και αν δεν το κάνουν σωστά δηλώνουν πάντα την ικανοποίηση τους ή την θετική αλλαγή που αισθάνονται στο σώμα αλλά και στην ψυχολογία τους]
Ορισμένα από τα βασικά στοιχεία αυτής της άσκησης σύμφωνα με τον V.S. είναι τα παρακάτω .
<< . Η προσοχή σας να είναι στραμμένη όχι στις σκέψεις…… αλλά στο ίδιο το περπάτημα και στα στοιχεία της προσοχής .
. Να περπατάτε απόλυτα σιωπηλοί . αν παραστεί ανάγκη να μιλήσετε , σταματήστε για μια στιγμή και πείτε όσα χρειάζεται να πείτε πριν συνεχίσετε .
. Μην προσπαθήσετε να σταματήσετε τις σκέψεις σας με την βία. Απλώς αφήστε τες να κυλήσουν , ακούγοντας τες λες και είναι ένας ακόμη φυσικός ήχος .
. Διατηρείτε έναν σταθερό ρυθμό καθώς περπατάτε , αν και η ταχύτητα δεν έχει σημασία .
. Συγχρονίστε την αναπνοή σας με την ταχύτητα σας.>>
[ αν και αυτό ρυθμίζετε σε μεγάλο βαθμό από μόνο του αφού και η λειτουργία της κίνησης του σώματος που αφορά το κινητικό κέντρο και της αναπνοής που αφορά το ένστικτο κέντρο έχουν σαν έδρα τον ίδιο τρίτο εγκέφαλο !! ]
<<. Συγκεντρωθείτε στην αναπνοή για να κάνετε ευκολότερη την εστίαση της προσοχής σας επάνω της .
. Διατηρήστε σταθερά την προσοχή σας στο γύρω χώρο και στα συναισθήματα που σας προκαλεί αλλά αγνοείστε της σκέψης που σας έρχονται σχετικά με αυτά.
. Δώστε προσοχή στο πως νιώθει το σώμα σας , ειδικά στο υπογάστριο .
[ περιοχή του ομφαλού , είναι σημαντικό σημείο εισόδου ενεργειών και αποθήκευσης αυτών κοντά στο ταν ντιεν για όσους ασχολούνται με ται τσι , τσι κονγ ]
Επίσης τα ίδια αποτελέσματα μπορεί να έχει κάποιος όταν εστιάζει την προσοχή του στην περιοχή της καρδιάς προσωπικά προτιμώ να εστιάζω την προσοχή μου στην καρδιά, αλλά αυτό είναι η δική μου άποψη.
Προτιμητέο είναι αυτό που ταιριάζει στον κάθε ένα καλύτερα .
. Εστιάστε την προσοχή σας στους ήχους.
[ Η εστίαση της προσοχής στους ήχους είναι αρχικά μόνο, λίγο δύσκολο η λίγο παράξενο αφού μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να εστιάζουμε περισσότερο σε αυτά που βλέπουμε
αλλά καταλήγει ……πολύ πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία . ]
Μην κρατάτε τίποτα στα χέρια – για να μεταφέρετε κάτι χρησιμοποιείτε σακίδιο πλάτης .
Παρατείνετε την άσκηση μέχρι να φτάσετε σε μια κατάσταση ξεχωριστής προσοχής .
Όταν την επιτύχετε , μπορείτε να την συνεχίσετε επ αοριστον .>>
[Η διατήρηση της προσοχής πάνω σε όλα τα στοιχεία που αναφέρονται ταυτόχρονα ακούγεται ίσως δύσκολο στο νου μας η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται μια περίοδο εξάσκησης η οποία όμως είναι ευχάριστη . ]
Γεγονός είναι ότι όλα αυτά τα στοιχεία καταλήγουν να είναι ...ΕΝΑ.... στην πορεία
Και κατά την διάρκεια …..προκαλούνται πολλές αλλαγμένες καταστάσεις της συνείδησης με διαφορετικά επίπεδα [ αυξημένη αντίληψη, επίγνωση, συνειδητοτητα ]….και όσο ποιο προσεκτικό και παρατεταμένο είναι το περπάτημα , τόσο πιο έντονο θα είναι το αποτέλεσμα της οξυμένης αντίληψης .
κάνοντας το μια φορά θα μπορείτε να το κάνετε μετά….. όποτε θέλετε.
Και όπως λεει ο V.S. ………… τότε θα ξέρετε πώς να περπατάτε .
<<Η συχνή επανάληψη έχει άμεση επίδραση στα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται .
Όλα αυτά σας επιτρέπουν να πετύχετε καταστάσεις ασυνήθιστης αντίληψης και ευαισθησίας μέσα στις οποίες η δυνατότητα της σιωπηρής γνώσης γίνεται εφικτή .>>
<< Το περπάτημα σε ινδιάνικη φάλαγγα μοιάζει με την προηγούμενη άσκηση με τη διαφορά πως γίνεται από πολλά άτομα ταυτόχρονα .
Επιτρέπει το μοίρασμα πολλών μαγικών στιγμών με άλλους, και κάνει δυνατή τη συνένωση των ενεργειών και της προσοχής όσων συμμετέχουν , ξεπερνώντας το απλό άθροισμα των μερών τους .
Η ινδιάνικη φάλαγγα αποτελείτε από τα εξής στοιχεία…
. Πρέπει να υπάρχει ένας οδηγός ο οποίος μπορεί να αναλάβει την ευθύνη για την καθοδήγηση της ομάδας στο πιο κατάλληλο μονοπάτι , σύμφωνα με τις συνθήκες .
. Περπάτημα εφ ενός ζυγού . αυτό έχει μεγάλη σημασία . ο κάθε συμμετέχων θα πρέπει να παραμένει πίσω από τον μπροστινό του όλη την ώρα .
. διατηρείτε μια σταθερή απόσταση ανάμεσα στους συμμετέχοντες , μια απόσταση περίπου όσο αυτή ενός τεντωμένου μπράτσου . η απόσταση αυτή θα πρέπει να διατηρείτε κάθε στιγμή , ανεξάρτητα από τις αλλαγές του εδάφους .
Έχετε την προσοχή σας στραμμένη προς το έδαφος πάνω στο βήμα το οποίο κάνετε……χωρίς να κοιτάτε μπροστά ή στο πλάι * , [όσο υπάρχει κάποιος υπεύθυνος οδηγός μπροστά δεν υπάρχει κάποιος λόγος ανησυχίας ]
στην πραγματικότητα , η όραση έχει δευτερεύουσα σημασία σε αυτή την άσκηση. Έχει σημασία να αντιλαμβάνεστε το γεγονός με ολόκληρο το σώμα σας.
.Δημιουργήστε κάποιο είδος ρυθμού- συγχρονισμένο με τον βηματισμό ή την αναπνοή.
.Αποφύγετε να σκέφτεστε την άφιξη , όπως και να κοιτάτε μπροστά για να δείτε πόσο δρόμο έχετε ακόμα .
Για αυτήν την άσκηση απαιτούνται το ελάχιστο δυο άνθρωποι.
Ένα από τα στοιχεία κλειδιά σε αυτήν την άσκηση είναι η διατήρηση ενός αισθήματος ενότητας που επιτρέπει τη σύνδεση της προσοχής και της ενέργειας όλων των συμμετεχόντων .
Αυτή η ενότητα επιτυγχάνεται με δυο τρόπους …..
Πρέπει να διατηρείται συνεχώς η ίδια απόσταση από τον μπροστινό μας , και πρέπει να υπάρχει ένας σταθερός ρυθμός για όλους τους συμμετέχοντες.
Αν κάποιος δεν μπορεί να διατηρήσει την απόσταση , είναι αφηρημένος ή χάνει τον ρυθμό, η αλυσίδα σπάζει και οι υπόλοιποι της ομάδας δεν μπορούν να αποκομίσουν τα οφέλη του ΟΜΑΔΙΚΟΥ περπατήματος .>>
<<Η δυτική στάση συνήθως θεωρεί πως οποιοδήποτε ταξίδι αποτελείτε από δυο κύρια σημεία ,
την εκκίνηση και την άφιξη .
Έτσι σε οποιοδήποτε ταξίδι , είτε αυτό γίνετε με τα πόδια είτε με κάποιο όχημα , αυτό που μας περιμένει στο δρόμο έχει μικρή μόνο σημασία .
Ο κύριος σκοπός [ του σύγχρονου τρόπου αντίληψης ] είναι να φτάσει κανείς στον προορισμό του , και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα .
Το περπάτημα δηλαδή εξυπηρετεί μόνο ως μέσο για την άφιξη , άρα η στάση η οποία κυριαρχεί μέσα μας είναι εκείνη της ανυπομονησίας μέχρις να φτάσουμε ή το αντίθετο , της αγωνίας για αυτό που αφήνουμε πίσω μας .
Είναι γεγονός πως οι σύγχρονοι δυτικοί έχουν πολύ σοβαρό πρόβλημα να τοποθετήσουν τους εαυτούς τους εκεί που βρίσκεται η πραγματικότητα …στο εδώ και στο τώρα .
Συνήθως , όταν περπατάμε έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε αυτό που αφήσαμε πίσω μας [ παρελθόν] ή να φανταζόμαστε αυτό που μας περιμένει [ μέλλον] , αλλά είναι δύσκολο να τοποθετηθούμε μέσα στην πραγματικότητα [το παρόν].
Οι γηγενής λαοί [ ινδιάνοι ιθαγενείς κλπ ] από την άλλη μεριά , μετά από αιώνες περπατήματος , γνωρίζουν πως το βάδισμα δεν εξυπηρετεί μόνο στη μεταφορά μας από το ένα σημείο στο άλλο , αλλά είναι και ο τρόπος με τον οποίο κάποιος μπορεί να νιώσει το εδώ και τώρα .
Γνωρίζουν πως είναι όχι απλά δυνατόν , αλλά και ευεργετικό να περπατά κανείς για χάρη του περπατήματος και μόνο, για χάρη της καθαρής απόλαυσης της κίνησης .
Όταν οι ινδιάνοι πηγαίνουν κάπου , ξέρουν πως το περπάτημα , σύντομο ή μακρύ , αποτελείτε από ένα βήμα κάθε φορά .
Εντοπίζουν τον εαυτό τους στο παρόν και δεν ανησυχούν για το μέλλον , εκτός και αν πρέπει να σχεδιάσουν κάποια …στρατηγική.
[ Τα οφέλη από αυτή την άσκηση του βαδίσματος σε συνδυασμό με την εξάσκηση της προσοχής στο εδώ και τώρα είναι πολλά .]
Αν διακρίνουμε τα πράγματα όπως πράγματι είναι , είτε αυτά είναι άνθρωποι , καταστάσεις , γεγονότα, ή οι ίδιοι οι εαυτοί μας ,
θα βρισκόμαστε σε πλεονεκτικότερη θέση από κάποιον ο οποίος αντικαθιστά την πραγματικότητα με σκέψεις [και φαντασίες] .>>
…………………………………………..
Όταν ενεργούμε σύμφωνα με την πραγματικότητα ,
απολαμβάνουμε
το να ζούμε από στιγμή σε στιγμή αποκομίζοντας αληθινή γνώση και εμπειρία .
<< Δεν υπάρχουν μονοπάτια …τα μονοπάτια φτιάχνονται με το περπάτημα>>
[Avorigine]
* ……. Tο να έχει κάποιος στραμμένη την προσοχή του στο έδαφος και να μην κοιτάζει στο πλάι κλπ ακούγετε ίσως περίεργο , αφορά όμως την συγκεκριμένη άσκηση έτσι όπως την πειραματίστηκε ο V.S.
Όταν επιτευχθεί μια διαφορετική κατάσταση συνείδησης ..μόνο τότε καταλαβαίνουμε και την σημασία της .
Ο κάθε ένας πάντα μπορεί να πειραματίζεται όπως θέλει και να κάνει τις δικές του επιλογές πάνω στην άσκηση .
Αθέατος
.jpg)
.jpg)
0 Σχόλια