Δεν χρειάζεται να διανύεις γονυπετής
εκατό μίλια μες στην έρημο, μετανοώντας.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ν΄ αφήσεις το τρυφερό ζώο του κορμιού σου να αγαπά ό,τι αγαπά.
Πες μου για την απόγνωση, τη δική σου, και θα σου πω για τη δική μου.
Εν τω μεταξύ ο κόσμος προχωρεί.
Εν τω μεταξύ ο ήλιος και τα διάφανα βότσαλα της βροχής
διασχίζουν τα τοπία,
πάνω απ΄ τα λιβάδια και τα βαθύρριζα δέντρα,
τα όρη και τα ποτάμια.
Εν τω μεταξύ οι αγριόχηνες, ψηλά στον καθαρό καταγάλανο αιθέρα,
τραβούν και πάλι για το σπίτι.
Όποιος και να ΄σαι, όση και να ΄ναι η μοναξιά σου,
ο κόσμος προσφέρει εαυτόν στην φαντασία σου,
σαν τις αγριόχηνες σε καλεί, σκληρός και συναρπαστικός-
τη θέση σου αναγγέλλοντας ξανά και ξανά
στην οικογένεια των πραγμάτων.
0 Σχόλια