Για το Κάρμα

Το Κάρμα θεωρείται και είναι ελεήμον, όταν αναγνωρίζονται οι αρμονικοί του τρόποι μέσω των οποίων καταστέλλεται κάθε υπερβολή, απελευθερώνεται κάθε εμπόδιο για την εφαρμογή της αρετής και περιορίζεται κάθε τάση περιπλάνησης πολύ μακριά από το μονοπάτι της δικαιοσύνης. Παρόλα αυτά, αυτή η ευγενική τάση μπορεί να φαίνεται σκληρή και σοβαρή κατά περιόδους στους παραβάτες, οι οποίοι πρέπει να αφυπνιστούν από τη νάρκη τους, την ανοησία, την αδιαφορία ή την άγνοια, για να προχωρήσουν στην πνευματική τους πρόοδο.
«Μερικοί Θεόσοφοι, προκειμένου να κάνουν το Κάρμα πιο κατανοητό για τον Δυτικό νου, ο οποίος είναι περισσότερο εξοικειωμένος με την Ελληνική παρά με την Άρια φιλοσοφία, έκαναν μια προσπάθεια να το μεταφράσουν ως Νέμεσις. Κι αν ο αμύητος της αρχαιότητας την γνώριζε όπως και ο Μυημένος τότε δεν θα υπήρχε αντίρρηση για τη μετάφραση του όρου. Αλλά όπως έχουν τα πράγματα, η Νέμεση έχει πολύ ανθρωπομορφοποιηθεί από τη φαντασία των Ελλήνων, ώστε να μας επιτραπεί να χρησιμοποιήσουμε τον όρο χωρίς μια λεπτομερή εξήγηση. Για τους πρώτους Έλληνες, «από τον Όμηρο μέχρι τον Ηρόδοτο, αυτή δεν ήταν θεά, αλλά μάλλον μια αίσθηση ηθικής» λέει ο Ντεσάρμ. Το φράγμα προς το κακό και την ανηθικότητα.
Αυτός που το περνάει διαπράττει ιεροσυλία στα μάτια των θεών και καταδιώκεται από τη Νέμεση. Αλλά με τον καιρό αυτή η «αίσθηση» θεοποιήθηκε και η προσωποποίησή της έγινε μια μοιραία και τιμωρός θεά. Επομένως δεν θα πρέπει να συνδέσουμε το Κάρμα με τη Νέμεση, Αδράστεια και Θέμιδα. Γιατί ενώ η τελευταία είναι η θεά της Παγκόσμιας Τάξης και Αρμονίας, η οποία – όπως η Νέμεση – έχει σαν αποστολή να καταπιέζει κάθε υπερβολή και να κρατάει τον άνθρωπο μέσα στα όρια της Φύσης και της δικαιοσύνης κάτω από την απειλή μεγάλης τιμωρίας. Η Αδράστεια - το αναπόφευκτο – αντιπροσωπεύει τη Νέμεση σαν το αμετάβλητο αποτέλεσμα αιτιών που δημιουργήθηκαν από τον ίδιο τον άνθρωπο. Η Νέμεση, σαν θυγατέρα της Δίκης, είναι η δίκαιη θεά που κρατάει την οργή της μόνο για εκείνους που τρελαίνονται από υπερηφάνεια, εγωισμό και ασέβεια. Με λίγα λόγια, ενώ η Νέμεση είναι μια μυθολογική, εξωτερική θεά ή Δύναμη, προσωποποιημένη και ανθρωπομορφοποιημένη στις διάφορες όψεις της, το Κάρμα είναι μια ανώτερη φιλοσοφική αλήθεια, η πιο θεία ευγενική έκφραση της πρωταρχικής ενόρασης του ανθρώπου σχετικά με τη Θεότητα. Είναι μια δοξασία η οποία εξηγεί την προέλευση του Κακού και εξευγενίζει τις αντιλήψεις μας σχετικά με το τί όφειλε να είναι η θεία αμετάβλητη Δικαιοσύνη, αντί να υποβιβάζει την άγνωστη και αδιάγνωστη Θεότητα κάνοντάς την έναν ιδιότροπο, βίαιο τύραννο, τον οποίο αποκαλούμε Πρόνοια.»
Μυστική Δοξασία, Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, ΙΙ 306, υπος. 77, εκδόσεις Πνευματικός Ήλιος, Αθήνα 200

Θεοσοφία

Feel the Music Deep Inside