Λουπέλιους: Αν πιστεύεις στον εξωτερικό κόσμο σαν κάτι αληθινό, τότε είσαι χαμένος και προορισμένος να αποτύχεις σε οτιδήποτε κάνεις. Κάθε τι που προέρχεται από “εκεί έξω” μπορεί να σε βοηθήσει μόνο στο να αναγνωρίσεις στο εαυτό σου την πραγματική πηγή όλων των δυσχερειών, περιορισμών και αθλιοτήτων.
Γι αυτό άσε όλα τα εξωτερικά περιστατικά, συγκυρίες, γεγονότα και σχέσεις με τους άλλους, να πέφτουν σε μια περιοχή μέσα σου, όπου τέτοια σκουπίδια μπορούν να μετασχηματισθούν σε μια νέα ουσία, μια νέα ενέργεια, μια νέα ζωή...
«... Μετατρέψατε τη ζωή, τον εξωτερικό κόσμο, σε θεό σας... Αλλά η ζωή δεν είναι πραγματική... είναι ένα τέχνασμα στην υπηρεσία του ‘ονείρου ’ για να μπορέσετε να φτάσετε στην πηγή και να ανακαλύψετε τι είναι πραγματικά αληθινό... Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από εμάς που να μην εξουσιάζεται από το ‘όνειρο ’.
Αμάντιος: «Κι αυτό το κάστρο όπου βρισκόμαστε, αυτά τα δωμάτια που έχουν μια ηλικία άνω των τριακοσίων ετών;»
Λουπέλιους: «Είναι μια δική σου δημιουργία... τώρα, αυτή τη στιγμή!»
Αμάντιος: «Και ο πατέρας μου και η μητέρα μου;»
Λουπέλιους: «Είναι πάντα μια δική σου δημιουργία... Λεν υπάρχει τίποτα εκτός από σένα που να υπήρχε πριν από σένα.
Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις το παρελθόν αν δεν συνειδητοποιήσεις ότι αυτό το παρόν είναι που δίνει έκφραση στο παρελθόν. Οτιδήποτε πετυχαίνεις σ’ αυτή τη στιγμή, μεταφέρεται ταυτόχρονα σε όλες τις κατευθύνσεις. Αν το παρόν γίνει τέλειο, τότε τα πάντα στο παρελθόν σου θα ευθυγραμμιστούν μ’ αυτή την τελειότητα. Κάθε γεγονός στο παρελθόν είναι ακριβώς αντήχηση των δονήσεων που το σώμα σου στέλνει αυτή τη στιγμή.
Αμάντιος: «Μα... τότε... ο άνθρωπος είναι... Θεός;»
Λουπέλιους: «Όχι!... Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο!... Έχει το Θεό στην υπηρεσία του...».
Αμάντιος: «Τι σημαίνει αυτό;»
Λουπέλιους: «Ότι θα μπορούσες να Του ζητήσεις οτιδήποτε επιθυμείς... και ο Θεός θα υπάκουγε σε όλες σου τις απαιτήσεις. .. χωρίς όρια... Ο Θεός είναι καλός υπηρέτης αλλά όχι και καλό αφεντικό... Στο Θεό αρέσει να υπηρετεί... αρέσει να αγαπάει... Ο Θεός είναι απολύτως καλόβουλος στην υπηρεσία σου... Ο Θεός υπάρχει... γιατί ‘εσύ’ υπάρχεις... Εάν δεν υπάρχεις εσύ, δεν έχει ούτε αυτός λόγο να υπάρχει... Ο Θεός είναι η θέλησή σου σε δράση»
Αμάντιος: «Δεν καταλαβαίνω»
Λουπέλιους: «Ο νους δεν μπορεί να καταλάβει... μπορεί μόνο να ψεύδεται... Ο νους... ψεύδεται...
Ο νους που δεν ψεύδεται εκμηδενίζεται και αφήνει χώρο στην ολότητα του Είναι.
Εδώ είναι ο τόπος όπου συμβαίνουν τα πάντα... Εδώ είναι που όλα αγγίζονται... Εδώ είναι που όλα κινούνται... Εδώ... όπου η Αλήθεια, η Αθωότητα, η Ομορφιά, και η Δύναμη κατοικούν.. Εδώ... σ’ αυτό το άπειρο, παντοτινό, ακατάλυτο Σώμα.
Elio D’ Anna ‘’Η Σχολή των Θεών - Εκδόσεις: ‘’Ελφίλ’’
Γι αυτό άσε όλα τα εξωτερικά περιστατικά, συγκυρίες, γεγονότα και σχέσεις με τους άλλους, να πέφτουν σε μια περιοχή μέσα σου, όπου τέτοια σκουπίδια μπορούν να μετασχηματισθούν σε μια νέα ουσία, μια νέα ενέργεια, μια νέα ζωή...
«... Μετατρέψατε τη ζωή, τον εξωτερικό κόσμο, σε θεό σας... Αλλά η ζωή δεν είναι πραγματική... είναι ένα τέχνασμα στην υπηρεσία του ‘ονείρου ’ για να μπορέσετε να φτάσετε στην πηγή και να ανακαλύψετε τι είναι πραγματικά αληθινό... Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από εμάς που να μην εξουσιάζεται από το ‘όνειρο ’.
Αμάντιος: «Κι αυτό το κάστρο όπου βρισκόμαστε, αυτά τα δωμάτια που έχουν μια ηλικία άνω των τριακοσίων ετών;»
Λουπέλιους: «Είναι μια δική σου δημιουργία... τώρα, αυτή τη στιγμή!»
Αμάντιος: «Και ο πατέρας μου και η μητέρα μου;»
Λουπέλιους: «Είναι πάντα μια δική σου δημιουργία... Λεν υπάρχει τίποτα εκτός από σένα που να υπήρχε πριν από σένα.
Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις το παρελθόν αν δεν συνειδητοποιήσεις ότι αυτό το παρόν είναι που δίνει έκφραση στο παρελθόν. Οτιδήποτε πετυχαίνεις σ’ αυτή τη στιγμή, μεταφέρεται ταυτόχρονα σε όλες τις κατευθύνσεις. Αν το παρόν γίνει τέλειο, τότε τα πάντα στο παρελθόν σου θα ευθυγραμμιστούν μ’ αυτή την τελειότητα. Κάθε γεγονός στο παρελθόν είναι ακριβώς αντήχηση των δονήσεων που το σώμα σου στέλνει αυτή τη στιγμή.
Αμάντιος: «Μα... τότε... ο άνθρωπος είναι... Θεός;»
Λουπέλιους: «Όχι!... Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο!... Έχει το Θεό στην υπηρεσία του...».
Αμάντιος: «Τι σημαίνει αυτό;»
Λουπέλιους: «Ότι θα μπορούσες να Του ζητήσεις οτιδήποτε επιθυμείς... και ο Θεός θα υπάκουγε σε όλες σου τις απαιτήσεις. .. χωρίς όρια... Ο Θεός είναι καλός υπηρέτης αλλά όχι και καλό αφεντικό... Στο Θεό αρέσει να υπηρετεί... αρέσει να αγαπάει... Ο Θεός είναι απολύτως καλόβουλος στην υπηρεσία σου... Ο Θεός υπάρχει... γιατί ‘εσύ’ υπάρχεις... Εάν δεν υπάρχεις εσύ, δεν έχει ούτε αυτός λόγο να υπάρχει... Ο Θεός είναι η θέλησή σου σε δράση»
Αμάντιος: «Δεν καταλαβαίνω»
Λουπέλιους: «Ο νους δεν μπορεί να καταλάβει... μπορεί μόνο να ψεύδεται... Ο νους... ψεύδεται...
Ο νους που δεν ψεύδεται εκμηδενίζεται και αφήνει χώρο στην ολότητα του Είναι.
Εδώ είναι ο τόπος όπου συμβαίνουν τα πάντα... Εδώ είναι που όλα αγγίζονται... Εδώ είναι που όλα κινούνται... Εδώ... όπου η Αλήθεια, η Αθωότητα, η Ομορφιά, και η Δύναμη κατοικούν.. Εδώ... σ’ αυτό το άπειρο, παντοτινό, ακατάλυτο Σώμα.
Elio D’ Anna ‘’Η Σχολή των Θεών - Εκδόσεις: ‘’Ελφίλ’’
0 Σχόλια