ville han skòda møy;
han var kje lagje til att'e koma
difor så laut han døy.
-Årolilja, kvi søve du så lengje
Om dagjen ri Bendik i skogjen ut
og veider den ville hjort,
om notti vitjar han jomfruva
med åst og elskogs-ord.
"Eg tikje så vent om ditt gule hår
som eple dei dryp på kviste -
sæl er den som deg må få,
gud bære den som skò misse!"
Inn kjem kongjens smådreng,
seier han tidend ifrå:
"Bendik trør gullbrautine
foruta kongjens råd."
Det var kongjen av Sølondo,
slær sin neve i bord:
"Bendik skò inkje livet njote,
om eg vann all verdsens jord.
Olavskyrkja i Trondheim
ho er tekt'e med bly:
Bendik skò inkje livet njote,
om ho var tri gongjir ny!
Det var raustan Bendik,
han skaut gull av hende:-
"Hogg du, Hauk, mitt hovud av -
du er min nærskylde frende!"
Utfyre kyrkjedynni
der let han Bendik liv;
i kyrkja fyre altaren,
der sprakk hass vene viv.
Det var kongjen av Sølondo,
tala til drengjine små:
"De gange i loftet til Årolilja
og sei'a inn fyr meg gå!"
Att'e kjeme smådrengjin',
seier dei tidend ifrå:
"Død er unge Årolilja,
ligg unde kvislar blå."
Olavskyrkja i Trondheim
ho glimar av gull
inkje ha' Bendik silt livet låti
om ho var tri gongjir full!"
Bendik la dei norda kyrkja,
og Årolilja sunna,
det voks opp av deiris greftir
tvo fagre liljerunnar.
Det voks opp av deires grefti
dei fagre tvo liljeblomar:
dei krøktes i hop ivi kyrkjesvoli -
der stend dei kongjen i domar.
Bukkene Bruse
0 Σχόλια