Η εικόνα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει την έννοια δεν είναι αυτή ενός σκονισμένου ταλαιπωρημένου προσκυνητή που ανεβαίνει ένα βουνό, αλλά το λουλούδι του λωτού.
Το κύριο θέμα σχετικά με το λουλούδι του λωτού είναι ότι έχει τις ρίζες του στη λάσπη. Δεν μπορεί να μεγαλώσει χωρίς τη λάσπη και παρόλα αυτά τα πέταλα του είναι παρθένα. Αυτό είναι αποστασιοποίηση.
Η αποστασιοποίηση είναι πολύ κοντά σε αυτό από το οποίο θέλεις να ελευθερωθείς και το οποίο χρησιμοποιώντας το σε κάνει να αναπτυχθείς. Συνήθως υπάρχουν θέματα του εαυτού μας για τα οποία είτε δεν έχουμε επίγνωση, ή δεν μας αρέσουν. Ασυνείδητα, τα παραμορφώνουμε σε κάτι ελκυστικό. Ως εκ τούτου, η σκληρή δουλειά σε ένα άτομο δηλώνει συχνά το φόβο της αποδοκιμασίας. Αυτό είναι το ακριβώς αντίθετο της αποστασιοποίησης – το να κάνεις κάτι, όχι για τη δική του αξία, αλλά για να ενισχύσεις την προσωπική σου θέση. Το λουλούδι του λωτού δεν μετατρέπει τη λάσπη σε τίποτε. Η λάσπη είναι λάσπη. Όμως η λάσπη έχει θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται για να βοηθήσουν την ανάπτυξη του λουλουδιού.
Είναι το ίδιο και σε εμάς. Είμαστε σε μια κατάσταση που δεν μας αρέσει – ‘στη λάσπη’. Και παρόλα αυτά, είναι πιθανόν η πιο σίγουρη θέση που υπάρχει, εάν θα μπορούσαμε να το αναγνωρίσουμε, όχι να το παραμορφώσουμε, και να την αφήσουμε ‘να μας μεγαλώσει’. Ή κάτι άλλο, θέλουμε να ελευθερωθούμε από κάποιον, να είμαστε μόνοι, αλλά η σχέση μας έχει με κάποιον τρόπο παγιδέψει. Το άτομο που βρίσκεται κοντά μας είναι πιθανόν ο καλύτερος δάσκαλος που θα μπορούσαμε να έχουμε, εάν μόνο μπορούσαμε να δούμε τα ‘θρεπτικά στοιχεία’ στην παρουσία του. Εάν θα μπορούσαμε επίσης να αναγνωρίσουμε, ότι πιθανά επικεντρωνόμαστε σε μια μικρότερη πτυχή της προσωπικότητας του και παραβλέπουμε ολοκληρωτικά τα υπόλοιπα. Η αποστασιοποίηση είναι ελευθερία από προκαταλήψεις αυτού του είδους. Σημαίνει να βλέπεις ολόκληρη την εικόνα. Ή πάλι, μπορεί να έχουμε δημιουργήσει ένα χάος από κάτι, να εκθέσαμε τους εαυτούς μας σε κριτική: συνήθως αναστατωνόμαστε μέχρι να μπορέσουμε να αποστασιοποιηθούμε από τη δραστηριότητα στην οποία έχουμε αποτύχει, να σταματήσουμε να την κρατάμε και απλά να εκτιμήσουμε την εσωτερική της αξία και να αναγνωρίσουμε ότι θα γίνει ούτως ή άλλως.
Ζωγράφισε χάριν της ζωγραφικής, για την ομορφιά της ζωγραφικής, όχι για την ομορφιά της ‘δικής μου’ ζωγραφικής. Και η ζωγραφική, σίγουρα, θα συνεχίζει πάντα, ανεξάρτητα από μένα.
Έτσι αποστασιοποίηση σημαίνει να στεκόμαστε ακριβώς δίπλα στους εχθρούς μας και να ανταποκρινόμαστε σε αυτούς με ειλικρίνεια και προσπάθεια και να παρατηρούμε πως εκείνοι εξαφανίζονται ξαφνικά, σαν τα άγρια ζώα που φεύγουν ήρεμα, αντιμέτωπα με την αφοβία και τη γαλήνη.
Από την άλλη μεριά, αποστασιοποίηση επίσης σημαίνει να μην αγγίζεις, να προχωράς ίσια μπροστά έτσι ώστε να μπορείς να δεις ένα πράγμα κατάλληλα. Το να είσαι ένας συναισθηματικός μετεωρολόγος, να είσαι σε θέση να εκτιμήσεις και να προβλέψεις και να προετοιμάσεις.
Αποστασιοποίηση είναι να είσαι ελεύθερος από το χρόνο, και πιο σημαντικό ακόμα, να είσαι ελεύθερος από την παραμορφωμένη οπτική που τοποθετεί το ‘εγώ’ στο κέντρο του σύμπαντος. Με μικρούς τρόπους, αυτή η συνειδητότητα βοηθάει πολύ. Αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι όταν κάποιος σου μιλάει, δεν είσαι αναγκαία το επίκεντρο της προσοχής του, αλλά ότι αυτός κουβαλάει μαζί του εκατοντάδες άλλες σκέψεις και ανησυχίες.
Η αποστασιοποίηση είναι πολύ μεγάλη αρετή. Φέρνει συναισθηματική ασφάλεια, ρεαλισμό και ανανέωση. Κάνει τους άλλους να αισθάνονται ελεύθεροι μαζί σου, ελεύθεροι να έρθουν και να φύγουν χωρίς φασαρία. Αλλά τη στιγμή που σταματάς να αγαπάς τη ζωή, η αποστασιοποίηση γίνεται αδύνατη, γιατί αρχίζεις να κρατιέσαι από τα πράγματα που βοηθάνε.
Η αποστασιοποίηση μαθαίνεται καλύτερα από το Θεό, που βλέπει το κάθε τι αλλά ποτέ δεν σταματά να είναι γεμάτος αγάπη. Επιδεικνύεται καλύτερα με το λουλούδι του λωτού που αγγίζει τη λάσπη, αγγίζει τον πέτρινο πυθμένα, αλλά ποτέ δεν χάνει την ομορφιά του. Ομορφιά σημαίνει να συνεχίζεις να αυξάνεσαι – πάντα.
Μετάφραση από: Church Anthea (1994). Inner Beauty.
Truth and Spirituality
0 Σχόλια