Βασίλισσα των Ξωτικών

Της έφερνε δώρα αφανέρωτα
κι ανεμώνες βρεγμένες απο την πάχνη του πρωινού
και μικρές πυγολαμπίδες
Για να γίνουν άστρα στο χλωμό χρυσό των μαλλιών της

Τον στοίχειωνε τις νύχτες
Απ' όλους τους ανθρώπους τον απομάκρυνε
Κι ο κόσμος έμοιαζε για αυτόν
Σαν μια εικόνα θολή, κιτρινισμένη απο το χρόνο
Κανένα ρολόι δεν μετρούσε τις ώρες δίπλα της
Κι αυτος καθόταν εκεί, μαγεμένος μέσα στο λόφο

Του έδωσε να πιει
Το μαγικό παλιό κρασί
Που όταν το πίνεις όλα τα ξεχνάς
Όλα
Εκτός
Απ' τη Βασίλισσα των Ξωτικών...

Paddy O'Donnell