Ψηλά το άλμπατρος
μετεωρίζεται στον αέρα ακίνητο
και βαθιά κάτω απ’ τα κύματα που γλιστρούν
σε λαβύρινθους από κοραλλένιες σπηλιές
η ηχώ ενός μακρινού χρόνου
έρχεται ν’ απλωθεί πάνω στην άμμο
και όλα είναι πράσινα και υποθαλάσσια∙
και κανείς δεν μας κάλεσε σε τούτη τη γη
και κανείς δεν γνωρίζει το πού και το γιατί
κάτι κινείται και κάτι προσπαθεί,
ξεκινά να σκαρφαλώνει προς το φως.
Ξένοι που διαβαίνουν το δρόμο
δυο ματιές χωριστές συναντιούνται τυχαία
κι εγώ είμαι εσύ κι ό,τι κοιτώ είναι εγώ
και σε παίρνω απ’ το χέρι
και σ’ οδηγώ μέσα από τούτη τη γη
-βοήθησέ με να καταλάβω
όσο καλύτερα μπορώ∙
και κανείς δεν μας κάλεσε σε τούτη τη γη
και κανείς δεν περνά εκεί ζωντανός
κανείς δεν μιλά και κανείς δεν προσπαθεί
κανείς γύρω απ’ τον ήλιο δεν πετά∙
Πέφτεις σχεδόν κάθε μέρα
πάνω στα μάτια μου καθώς ξυπνούν
με καλείς και με προτρέπεις
να υψωθώ
κι απ’ το παραθύρι στον τοίχο
μπαίνουν μέσα κυλώντας με ηλιαχτίδων φτερά
μυριάδες λαμπροί μαντατοφόροι του πρωινού∙
και κανείς δεν μου τραγουδά νανουρίσματα
και κανείς δεν με κάνει να κλείσω τα μάτια μου
έτσι ανοίγω τα παραθύρια διάπλατα
και σε καλώ μέσα από τον ουρανό.
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ/TRANSLATION: ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΙΡΓΚΕΝΗΣ/STAVROS GIRGENIS]
Overhead the albatross
Hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves
In labyrinths of coral caves
An echo of a distant time
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine
And no one called us to the land
And no one knows the where’s or why’s
Something stirs and something tries
Starts to climb toward the light
Strangers passing in the street
By chance two separate glances meet
And I am you and what I see is me
And do I take you by the hand
And lead you through the land
And help me understand
The best I can
And no one called us to the land
And no one crosses there alive
No one speaks and no one tries
No one flies around the sun
Almost everyday you fall
Upon my waking eyes
Inviting and inciting me
To rise
And through the window in the wall
Come streaming in on sunlight wings
A million bright ambassadors of morning
And no one sings me lullabys
And no one makes me close my eyes
So I throw the windows wide
And call to you across the sky.
μετεωρίζεται στον αέρα ακίνητο
και βαθιά κάτω απ’ τα κύματα που γλιστρούν
σε λαβύρινθους από κοραλλένιες σπηλιές
η ηχώ ενός μακρινού χρόνου
έρχεται ν’ απλωθεί πάνω στην άμμο
και όλα είναι πράσινα και υποθαλάσσια∙
και κανείς δεν μας κάλεσε σε τούτη τη γη
και κανείς δεν γνωρίζει το πού και το γιατί
κάτι κινείται και κάτι προσπαθεί,
ξεκινά να σκαρφαλώνει προς το φως.
Ξένοι που διαβαίνουν το δρόμο
δυο ματιές χωριστές συναντιούνται τυχαία
κι εγώ είμαι εσύ κι ό,τι κοιτώ είναι εγώ
και σε παίρνω απ’ το χέρι
και σ’ οδηγώ μέσα από τούτη τη γη
-βοήθησέ με να καταλάβω
όσο καλύτερα μπορώ∙
και κανείς δεν μας κάλεσε σε τούτη τη γη
και κανείς δεν περνά εκεί ζωντανός
κανείς δεν μιλά και κανείς δεν προσπαθεί
κανείς γύρω απ’ τον ήλιο δεν πετά∙
Πέφτεις σχεδόν κάθε μέρα
πάνω στα μάτια μου καθώς ξυπνούν
με καλείς και με προτρέπεις
να υψωθώ
κι απ’ το παραθύρι στον τοίχο
μπαίνουν μέσα κυλώντας με ηλιαχτίδων φτερά
μυριάδες λαμπροί μαντατοφόροι του πρωινού∙
και κανείς δεν μου τραγουδά νανουρίσματα
και κανείς δεν με κάνει να κλείσω τα μάτια μου
έτσι ανοίγω τα παραθύρια διάπλατα
και σε καλώ μέσα από τον ουρανό.
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ/TRANSLATION: ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΚΙΡΓΚΕΝΗΣ/STAVROS GIRGENIS]
Overhead the albatross
Hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves
In labyrinths of coral caves
An echo of a distant time
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine
And no one called us to the land
And no one knows the where’s or why’s
Something stirs and something tries
Starts to climb toward the light
Strangers passing in the street
By chance two separate glances meet
And I am you and what I see is me
And do I take you by the hand
And lead you through the land
And help me understand
The best I can
And no one called us to the land
And no one crosses there alive
No one speaks and no one tries
No one flies around the sun
Almost everyday you fall
Upon my waking eyes
Inviting and inciting me
To rise
And through the window in the wall
Come streaming in on sunlight wings
A million bright ambassadors of morning
And no one sings me lullabys
And no one makes me close my eyes
So I throw the windows wide
And call to you across the sky.
0 Σχόλια