o ταξιδιώτης του ουρανού. ένα μικρό διήγημα

Σούρουπο……


Με έβλεπε καθώς ανηφόριζα σαν λιγδιασμένο χιπαριό το μονοπάτι
Ταγάρι, χίπικο σαρίκι, υπνόσακος ,και με περπατησιά τεμπέλη νέγρου ……Ασίκη .

Ο φύλακας χαμογέλασε όταν έφτασα .
Ήταν πολύ συμπαθητικός , και φαινόταν απόλυτα εναρμονισμένος με το περιβάλλον, …το οποίο ήταν ερημικό, ήσυχο, και γαλήνιο, και εξέπεμπε μια παράξενη μεταφυσική αρμονία .
Κάθισε &μου είπε …θα είσαι κουρασμένος αρκετά μετά από τόση ανηφόρακαι μου πρόσφερε μια κούπα με δροσερό νερό .
Κάθισα στη ρίζα ενός φοινικόδεντρου, ήταν το μοναδικό δένδρο στη περιοχή, και έτυχε να είναι και το πιο αγαπημένο μου .
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτό το δένδρο μου προκαλούσε τόσο μεγάλη έλξη ..
Ίσως επειδή ήταν διαφορετικό και τροπικό, ή ίσως να το είχα συνδέσει με τα ανέμελα χρόνια μου στην νεαρή ηλικία όταν ήμουν στο φαράγγι της Πρέβελης , ή διότι βρισκόταν διπλά σε αρχαίους ναούς στις Ινδίες , και στη νότιο Αμερική που πάντα μου προκαλούσαν δέος και μια μυστήρια έλξη , αλλά βρισκόταν και πάνω στις πιο όμορφες παραλίες που ήταν η αδυναμία μου .
Είναι το πιο ταξιδιάρικο δένδρο …μια καρύδα μπορεί να ταξιδεύει μήνες μέσα στη θάλασσα, μέχρι να ξεβραστεί σε μια παραλία και να γίνει σιγά σιγά δένδρο .
Αλλά και τα φοινικόδεντρα της ερήμου, που οι λεπτές τους ρίζες φτάνουν τα δεκαπέντε μέτρα για να εντοπίζουν την υγρασία, είναι πάντα το σήμα κατατεθέν για τους ταξιδιώτες, για νερό και ξεκούραση.
Κάπως έτσι αισθανόμουν και εγώ σήμερα ………ταξιδιώτης .
Θα σου εξηγήσω τον κανονισμό μου είπε ο φύλακας ξαφνιάζοντας με και επαναφέροντας με στο περιβάλλον .
Χαμογέλασα…. μου φάνηκε πολύ αστεία αυτή η φράση , τη λόγω έχει ο κανονισμός σε αυτό το μέρος .
Ακούμπησα την πλάτη μου στο αγαπημένο μου δένδρο και περίμενα να ακούσω με κάποια περιέργεια τι θα μου έλεγε .
Η μυρωδιά του γιασεμιού ήταν απλωμένη στο περιβάλλον, δεν έβλεπα όμως πουθενά το φυτό . Ήμουν κουρασμένος ……..
άκουσα τα λόγια του φύλακα σαν να ερχόντουσαν από μακριά
………………….αυτοί που επιθυμούν να προχωρήσουν πρέπει να παραδώσουν στο φύλακα όλα τα ……
Ξύπνησα το πρωί, καθώς ο ήλιος άρχιζε να ανατέλλει οι πρώτες πορτοκαλιές ακτίνες του έδιναν μια τελείως διαφορετική εικόνα από την χτεσινή, στο ίδιο ερημικό και πάντα γαλήνιο περιβάλλον .
Ο φύλακας ήταν εκεί , τον κοίταξα …. έβλεπα την ευγένεια και την αρμονία παντού επάνω του , στο βλέμμα του , στη στάση του , στον τρόπο που κινιόταν και μιλούσε η χαμογελούσε.
Θυμήθηκα τα λόγια που μου είπε χθες το απόγευμα διαβάζοντας μου τον κανονισμό ….έτσι σαν καλός και νομοταγής ταξιδιώτης, πήρα τα πράγματα μου και άρχισα να τα ξεχωρίζω .
Άφησα τον υπνόσακο στην άκρη δεν μου χρειαζόταν πια , και άνοιξα το ταγάρι μου με σκοπό να κρατήσω αυτά που θα μου ήταν χρήσιμα στη συνέχεια του ταξιδιού μου. .
Αποφάσισα να κρατήσω μερικές φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων , ένα στυλό ένα σημειωματάριο , και ένα μικρό βιβλίο του Λαο Τσε, το ΤΑΟ, το οποίο μου είχε κάνει δώρο ένας φίλος πριν από πολλά χρόνια , όταν τριγυρίζαμε στα νησιά και τις παραλίες κάνοντας τους ……χίπηδες .
Τα υπόλοιπα ……δηλαδή υπνόσακο , πορτοφόλια, κλειδιά , μαχαιράκι , κινητό κλπ τα έσπρωξα προς το μέρος του .
Με κοίταξε με συμπάθεια και μου είπε ξαφνιάζοντας με για άλλη μια φορά πρέπει να μείνουν όλα πίσω
Βλέποντας με να ξαφνιάζομε και καταλαβαίνοντας την δυσκολία μου, πρόσθεσε….
Λυπάμαι αλλά έτσι πρέπει να γίνει , στην…… άλλη μεριά,…… μπορείτε να περάσετε μόνος σας, χωρίς να κρατάτε πράγματα μαζί σας
Άρχισα να τσαντίζομε …… γιατί είναι πρόβλημα να κρατήσω μερικές φωτογραφίες ,ένα βιβλιαράκι , και ένα σημειωματάριο…ρώτησα .

Ξέρω είναι δύσκολομου είπε ευγενικά , όσοι καταφέρνουν να φτάσουν εδώ αντιμετωπίζουν την ίδια δυσκολία …….. υπάρχουν πολλά πράγματα που κάθε άνθρωπος ενεργειακά είναι συνδεδεμένος με πολλούς τρόπους ,σας αφήνω για λίγο μόνο σας για να αποφασίσετε, μην ξεχνάτε όμως, δεν πρέπει να πάρετε τίποτα μαζί σας, αυτός είναι ο κανονισμός και απομακρύνθηκε διακριτικά .
Ήμουν στεναχωρημένος με την εξέλιξη, αλλά η τσαντίλα μου έφυγε ..ο φύλακας έκανε την δουλειά του σκέφτηκα , και ήταν πολύ ευγενικός, δεν έφταιγε σε τίποτα αυτός , για όλα φταίει ο……. κανονισμός .
Δεν ήθελα να αφήσω πίσω τις φωτογραφίες, τα αγαπημένα πρόσωπα , εμπειρίες από την ζωή μου, όμορφες στιγμές, , τοπία που φωτογράφιζα στις εκδρομές που έκανα , φωτογραφίες από ζωγραφιές μου , όλα αυτά ήταν κομμάτια του εαυτού μου .
Επίσης το βιβλιαράκι το ΤΑΟ , ήταν όμορφα ποιηματάκια με βαθύ νόημα, που όταν ήμουν νεαρός διάβαζα στις παραλίες κάτω από τον ζεστό ήλιο, άνοιγα τυχαία μια σελίδα και προσπαθούσα να κατανοήσω αυτά που έγραφε, θεωρούσα το κάθε ποίημα σαν προσανατολισμό της ημέρας .
Μου άρεσε πολύ να διαβάζω συχνά το στιχάκι που έλεγε ……
ΚΑΘΕ ΔΟΧΕΙΟ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΙΧΩΜΑΤΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ
ΟΜΩΣ Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΈΓΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ.
.
Στο σημειωματάριο μου είναι γραμμένες πολλές εμπειρίες και συμπεράσματα από την ζωή μου, πολλές αναμνήσεις ευχάριστες και δυσάρεστες επίσης, κατανοήσεις που έδωσαν χρώμα και νόημα στη ζωή μου.
Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να κάνω μια συμφωνία μαζί του και να κρατήσω τουλάχιστον το σημειωματάριο μου.
Αποκοιμήθηκα σκεπτόμενος όλα αυτά, και με την ελπίδα ότι την άλλη μέρα θα δεχόταν την συμφωνία που θα του πρότεινα
Αλλά και την επόμενη μέρα που επέστρεψε κρατώντας μου φρέσκο νερό , και φρέσκα φρούτα, η απάντηση του στην παράκληση μου ήταν η ιδία .
Λυπάμαι μου είπε αυτό δεν μπορεί να γίνει … αυτός είναι ο κανονισμός ….και συνέχισε
Κανονισμός φυσικά είναι η ονομασία η ο τίτλος που δίνουμε για να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε …κατά ουσία είναι αδύνατον να περάσετε απέναντι με όλα αυτά τα πράγματα, ακόμη και με ένα από αυτά , έτσι αυτό το κάνουμε για να σας διευκολύνουμε την μετάβαση, και την συνέχεια του ταξιδιού σας
Πως μπορώ να αφήσω πίσω μου τους συγγενείς, του φίλους που περπατήσαμε μαζί τόσα χρόνια , πως μπορώ να απαρνηθώ την γνώση που έψαχνα για χρόνια , και να απαρνηθώ τελικά όλες αυτές τις εμπειρίες που πέρασα στη ζωή μου. ….Τον ρώτησα ……εσείς θα το κάνατε ?
Ο φύλακας χαμογέλασε με πολύ καλοσύνη …
Καταλαβαίνω την δυσκολία σας … δεν έχει καμιά σημασία τι θα έκανα εγώ, η επιλογή αφορά εσάς και είναι εξολοκλήρου δική σας……απλά θα ήθελα να προσθέσω, ότι πολύς κόσμος έφτασε μέχρι εδώ, αλλά λίγοι ήταν αυτοί που επέλεξαν να δοκιμάσουν να αφήσουν έστω και λίγα πράγματα , και ακόμα λιγότεροι αυτοί που επέλεξαν να τα αφήσουν όλα και να προχωρήσουν …οι περισσότεροι κρατούσαν τα πράγματα τους, και κατέληξαν να τριγυρίζουν άσκοπα εδώ στην ερημιά ,και μετά να επιστρέφουν πάλι πίσω με τα ίδια πράγματα και μπαγκάζια πάντα στην πλάτη τους .
Τον κοίταξα βαθειά στα λαμπερά πρασινωπά μάτια του, ήταν λόγια αλήθειας, αυτό μπορούσα με ευκολία να το καταλάβω …
Ήξερα ότι έπρεπε να προχωρήσω ήθελα να δω και να βιώσω το…. πιο πέρα….. , και χωρίς πολύ σκέψη έσπρωξα τις αγαπημένες φωτογραφίες , το σημειωματάριο και το βιβλίο του ΤΑΟ προς τον φύλακα .
Είμαι έτοιμος να προχωρήσω…… του είπα …αποφασισμένος.
Ο φύλακας πήρε με πολύ προσοχή τα πράγματα μου ….

Θα συνεχίσουμε πάλι αύριο, άλλωστε έπεσε η νύχτα, ξεκουράσου και αύριο θα τα ξαναπούμε …μου χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι του σαν να μου έλεγε ότι ..πήρα την σωστή απόφαση , και απομακρύνθηκε αθόρυβα .
Πράγματι νύχτωσε….. κοίταξα τον ουρανό, τα άστρα ήταν πολύ χαμηλά, άπλωσα το χέρι μου να τα αγγίξω είχα την αίσθηση ότι μπορούσα να το κάνω .
Θυμήθηκα την γυναίκα μου , τις άρεσε πολύ να κοιτάζει τα άστρα ..
Έπιασα ένα πολύ φωτεινό άστρο μακρινό και το έβαλα κοντά σε άλλα που φώτιζαν λιγότερο …λες και χάρηκαν με τον απρόσμενο τους επισκέπτη , και άρχισαν και αυτά να λάμπουν περισσότερο.
Σκέφτηκα ότι Ίσως αν κοιτάζει τώρα τον ουρανό και η γυναίκα μου να μπορέσει να δει αυτή την χαρούμενη αστρική συντροφιά.
Αποκοιμήθηκα κοιτάζοντας και απολαμβάνοντας την χαρά των άστρων .
Το πρωί που ξύπνησα ο ήλιος είχε ήδη ανατήλη , δίπλα μου υπήρχε γάλα μέλι και φρούτα, και ο φύλακας πιο πέρα μου χαμογελούσε καθισμένος σε μια μεγάλη πέτρα .
Καλημέρα του είπα και σηκώθηκα όρθιος …..
Καλημέρα μου απήντησε όπως πάντα με πολύ καλοσύνη
ήπια το γάλα και έφαγα λίγο μέλι …
τώρα είμαι έτοιμος μπορούμε να προχωρήσουμε του λέω ανοίγοντας τα χέρια μου σαν μια αγκαλιά, .
Χωρίς να κινηθεί και πάντα χαμογελώντας το βλέμμα του μετατοπίστηκε ελαφρά δείχνοντας μου κάτι πάνω στο σώμα μου …
ξαφνιάστηκα πάλι ….κοίταξα το σώμα μου ..
Ε όχι !! φώναξα δυνατά αυτό είναι απίστευτο, μην μου πεις ότι στο κανονισμό λέει ότι πρέπει να αφήσω και τα ρούχα μου ?
Μου έγνεψε καταφατικά χαμογελώντας …τώρα μου έδινε την αίσθηση ότι απολάμβανε την όλη διαδικασία .
Πρέπει να μείνουν όλα πίσω μου είπε ……….τονίζοντας το… όλα ….
Μα πως είναι δυνατόν σκέφτηκα να συμβαίνει αυτό … τα ρούχα μου …δηλαδή θα προχωρούσα τελείως ……γυμνός …? …..
Λες και κατάλαβε τι σκεπτόμουν μου είπε ………
μην ακούς τον νου σου, αυτός ο νους δεν μπορεί να έχει ιδέα και άποψη για αυτό που βιώνεις τώρα …ακολούθησε την καρδιά σου, αυτή ξέρει
Ένιωσα την καρδιά μου να πάλετε με λαχτάρα σαν να μου έλεγε…. γδύσου !!!
και άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου ..
Πρώτα έβγαλα τα πέτσινα βραχιόλια που έπαιρνα σουβενίρ όπου ταξίδευα , και μετά το χίπικο μαντήλι που είχα στο κεφάλι. Πάντα μου άρεσαν οι ινδιάνοι και οι πειρατές, το μαντήλι στο κεφάλι μου έδινε μια ψευδό αίσθηση ελευθερίας .
Και τέλος έβγαλα και τα υπόλοιπα ρούχα μου .
Σταμάτησα και πήρα μια βαθιά ανάσα …η μυρωδιά από το γιασεμί πάλι χάιδεψε την μύτη μου, αλλά δεν φαινόταν.. πουθενά

Μόλις πέταξα το τελευταίο ρούχο προς το μέρος του φύλακα , βίωσα μια έντονη λάμψη μέσα στο κεφάλι μου, ένιωσα μια περίεργη γαλήνη , μια απίστευτη ηρεμία να με πλημμυρίζει μαζί με φως ,και μια βαθειά ευγνωμοσύνη για όλα όσα υπάρχουν και είναι .
Ο φύλακας με κοίταζε με προσοχή φαινόταν ότι έβλεπε και καταλάβαινε αυτά που ένιωθα…..
Έμεινε σιωπηλός .
Μέσα στην καρδιά μου είχαν βρει την θέση τους ξανά όλα τα πράγματα που είχα αφήσει , τα αγαπημένα πρόσωπα , οι εμπειρίες, και εκατομμύρια άλλα, αλλά με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο .
Η γνώση ήταν εκεί , ανθρωποι που με πλήγωσαν η με αγάπησαν ήταν εκεί , οι συγγενείς , οι φίλοι ήταν όλα εκεί …
Ένα συναίσθημα …μια αγάπη ήταν όλα αυτά …
Μια αγάπη που ήταν όλα , και τα κινούσε όλα , τους ήλιους , τα άστρα , τους πλανήτες , την ζωή όλα ..!!
Ο φύλακας τώρα έχει αλλάξει όψη είναι ένα φωτεινό ον που αιωρείτε κοντά μου …κατάλαβα ότι ήταν αυτός, και ότι έτσι φωτεινός ήταν πάντοτε , απλά εγώ δεν ήμουν σε θέση να τον δω όπως πραγματικά ήταν, διότι με εμπόδιζαν τα ……..πράγματα μου .

Γύρω από αυτόν επίσης υπήρχαν και άλλα φωτεινά όντα που πριν δεν τα έβλεπα , αλλά κατάλαβα ότι ήταν πάντα εκεί .
Πολλά από αυτά τα φωτεινά όντα τα αισθανόμουν πολύ οικία, σαν να τα γνωρίζω πολύ- πολύ καιρό, κάποια από αυτά τα όντα με πλησίασαν και ένιωσα την ενέργεια τους πολύ γνώριμη αδελφική, μίλησαν στην καρδιά μου……. ήξερα τώρα ότι ήταν πάντα μαζί μου, ήξερα ότι με συντρόφευαν σε δύσκολες στιγμές στη ζωή μου δονώντας μου δύναμη και κουράγιο με τον τρόπο τους .
Άφησα και κύλησε ένα δάκρυ στο μάγουλο μου .δάκρυ χαράς και ευγνωμοσύνης .
…………….Ίσως αυτό να ήταν το τελευταίο πράγμα που θα άφηνα πίσω μου .
Κοίταξα τον φύλακα, τώρα ήταν ένα φως που έλαμπε σαν χίλιους ήλιους.
Ένιωθα να ελαττώνομαι σε ένα πολύ μικρο σημείο στο σύμπιαν, και συγχρόνως να είμαι όλα όσα υπάρχουν στο άπειρο σύμπαν …
Είναι απίστευτο πόση αγάπη μπορώ να χωρέσω, και πόση υπάρχει παντού στο σύμπαν την οποία δεν μπορούσα πριν να διακρίνω.
Ήξερα ότι σχεδόν είμαι εκεί που ήθελα να πάω.
Μια μυρωδιά σαν από λιβάνι μαζί με την μυρωδιά του γιασεμιού μου έγινε πολύ έντονα αισθητή και παραξενεύτηκα .
Τώρα όμως εντόπισα την μυρωδιά από πού προέρχεται και κατευθύνθηκα προς τα εκεί .
Ολα τα φωτεινά όντα που ήταν γύρω μου ήρθαν κοντά μου ……..
Ήταν στην άκρη ενός βράχου, προχώρησα και κοίταξα προς τα κάτω …..
Αχ!! Παντού σκοτάδι και άπειρο κενό….. μονό η υπέροχη μυρωδιά έβγαινε μέσα από τα μαύρα σκοτάδια που ήταν μπροστά μου .
Μια μυρωδιά που σαν να με καλούσε , σαν να με τραβούσε ……..
γύρισα προς τα φωτεινά όντα…………………………….
είναι προσευχές μου λένε με μια φωνή προσευχές από ανθρώπους που ζητούν ενδυνάμωση , φτάνουν μέχρι εδώ πάνω διότι αναζητούν κάτι ιδιαίτερο … την πνευματικότητα τους ,να θυμηθούν ότι είναι πνεύματα και συνεχίζουν….
Όποιος επιλέγει την ανθρωπότητα πέφτει στη λήθη, και ξεχνάει το πνευματικό του μέρος, αυτός είναι και ο σκοπός.
Δηλαδή η λήθη και η επανενθύμιση του πνεύματος μέσα σε ένα φυσικό σώμα, και μέσω αυτού η συνειδητή εμπειρία μέσα στον φυσικό κόσμο……
Οταν ο άνθρωπος θυμηθεί ότι είναι πνεύμα, το πνεύμα λάμπει ακόμα περισσότερο …όλα λάμπουν περισσότερο, όλοι μας, και όλο το συμπάν γιορτάζει το φως…. που είναι η έκφραση της αγάπης
Γύρισα αποφασιστικά προς το κενό …θυμήθηκα τα τελευταία λόγια του Γκαίτε πριν πεθάνει φως ..περισσότερο φως ….
Ω θεοί ..ξαφνικά είχα κάνει μια απίστευτη επιλογή …
Δίπλα μου στεκόταν ο
φύλακας με κοίταζε χαμογελώντας με τα πράσινα λαμπερά του μάτια .
Άρχισα να νιώθω το κρύο, κάτω πρέπει να επικρατούσε άσχημος καιρός , κοίταξα δεξιά μου και μετά έκπληκτος, στα αριστερά μου .
Το ερημικό περιβάλλον μόνο ερημικό δεν ήταν , και στις δυο πλευρές εκεί όπου στεκόμουν, πάνω από βουνά ,γκρεμούς ,και βράχια, φωτεινά όντα έπεφταν στο σκοτάδι, και καθώς βυθιζόντουσαν στο κενό έχαναν το λαμπερό τους φως σταδιακά καθώς έπεφταν στη λήθη , θα το ξανάβρισκαν όμως μέσα στον υλικό κόσμο σαν ανθρώπινα όντα .
Πολλά από αυτά τα φωτεινά όντα με κάποιο τρόπο θα τα συναντήσεις στην ζωή σου μου είπε ο φύλακας << ήδη κάποιο σε περιμένει

Κινήθηκα με το σώμα μου προς το κενό και …αφέθηκα ..
Μέσα μου ένιωθα το λαμπερό χαμόγελο του φύλακα …και τα πράσινα μάτια του να με κοιτάζουν , ήξερα ότι αυτά θα είναι πάντα μαζί μου ….ήξερα πλέον ότι είναι ένα μέρος του εαυτού μου ..
Καθώς βυθιζόμουν στο σκοτάδι ,και το κρύο άρχισε να γίνετε πιο τσουχτερό .
Αναρωτήθηκα πως μπορώ να βοηθήσω καλύτερα ,.
Τότε άκουσα την φωνή μέσα μου ……………………
Είσαι φως …! κράτα το πάντα αναμμένο μεσα σου , και να είσαι απλός , θα περπατάς ανάμεσα στους ανθρώπους. και κάθε σου χαμόγελο , κάθε άγγιγμα , κάθε σου βλέμμα , κάθε μορφή επικοινωνίας με ανθρώπους , ζώα , ή πράγματα , θα μεταφέρει μια ποσότητα αγάπης που θα μπολιάζει, κάθε κύτταρο , κάθε μόριο , κάθε ψυχή που θα έρχεται σε επαφή μαζί σου.
Αρκεί να είσαι ο εαυτό σου, να βιώνεις τον εαυτό σου την κάθε στιγμή, , έτσι θα μπορείς να εκφράζεις την αγάπη σου παντού, και με όποιο τρόπο είναι κατάλληλος. Και η φωνή συνεχίζει …… Τώρα ξέρεις ότι το φως αυτό βρίσκετε σε κάθε ανθρώπινο όν, μεταλαμπάδευσε το φως σου σε όσο τον δυνατόν περισσοτέρους ανθρώπους, ώστε να θυμηθούν, και βοήθησε ώστε να λάμπουν όλα περισσότερο

Ένιωσα ένα σκούντημα και άνοιξα τα μάτια μου, είδα μια φωτεινή φιγούρα μπροστά μου ….
ήμουν ξαπλωμένος …η όραση μου ξεκαθάρισε γρήγορα , σκυφτεί απάνω μου και ανήσυχη, ήταν η γυναίκα μου ..
Τι έγινε την ρώτησα
Έλα βρε παιδάκι μου μου λέει τρόμαξα …έχεις να αναπνεύσεις δυο τρία λεπτά και φοβήθηκα
Κοίταξα προς το παράθυρο το πρώτο φως άρχισε να γλιστρά μέσα από τις γρίλιες του παραθύρου ,ξημέρωνε μια καινούρια μέρα .
Την αγκάλιασα … μην ανησυχείς της λέω είμαι καλά …
Ξαπλώσαμε πάλι, σε λίγο θα σηκωνόμουν για να ξεκινήσω μια καινούρια μέρα , γεμάτη με προκλήσεις και ολοκαίνουριες εμπειρίες …….
Κλίνοντας τα μάτια … μυρωδιά γιασεμιού χάιδεψε την μύτη μου …….
Από που ήλθε αυτή η όμορφη μυρωδιά σκέφτηκα …

atheatos.blogspot.gr


πηγη