<Κεντώ και σε κοιτάζω> Ερμήνευαν οι φορεσιές των γυναικών το πρόσωπο της γης.Ανάσαινα αργά την προσευχή του δυόσμου. Η μνήμη κήπος μέσα σε χαλάσματα. Μια πέτρα στον ουρανό. Λίγο ψωμί στου γυαλού το προσκύνημα.Ανάσαινα και μια κυρά Αρχόντισσα, ξεφούρνιζε την σοφία της από τα μάτια μου και εξηγούσε το χώμα, <Έχει δροσάερο...>μου λέει,<Στο βουνό θ'ανέβω να θωρώ,τον κόσμο τον προσωρινό...> Και τότε μια καμπάνα ελευθέρωσε τον λυγμό της σαν αετό. Η λύρα βρόνταγε τα πόδια της στο τραπέζι του θανάτου. Και ψηλά , πολύ ψηλά αφού δίδαξε πώς προικίζεται το φως, η πλάση σταύρωσε τα χέρια της.
Απόσπασμα ΚΑΡΠΑΘΟΣ η Παναγιά στην Έλυμπο και ενα υστερόγραφο
από το Περιοδικό Κουκούτσι
Κώστας Λιννός
.jpg)
.jpg)
0 Σχόλια