Το φυσικό σώμα του ανθρώπου όπως το γνωρίζουμε αποτελείται από τρεις ουσίες ή ποιότητες: αέρα, νερό και γη. Για την λειτουργία τους τα τρία αυτά στοιχεία εμψυχώνονται με το πνευματικό πυρ, το οποίο είναι το στοιχείο που μετουσιώνει και με τον καιρό απορροφά τα άλλα τρία στοιχεία μέσα του. Όταν εμείς ως μη αναληφθείσες υπάρξεις «πεθαίνουμε», το πνευματικό αυτό πυρ μέσα μας αναλήπτεται, χωρίς όμως να απορροφήσει την ουσία, η οποία συνθέτει το επίγειο σώμα. Έτσι απομένει ένα στοιχείο. Αλλά όταν τα τρία στοιχεία από τα οποία αποτελείται ο ανθρώπινος οργανισμός, έχουν εξαγνιστεί, τότε διαπερνούνται τελείως από το πνευματικό πυρ και αποβαίνουν αιθερική ουσία. Όταν αυτό συμβαίνει έχουμε την ανάληψη.
Στην ανάληψη το πνευματικό πυρ δεν ανέρχεται μόνο του όπως προηγουμένως, αλλά παίρνει μαζί του τα μετουσιωμένα στοιχεία της επίγειας ουσίας, τα οποία πριν αποτελούσαν το φυσικό σώμα. Έτσι αποβαίνει τετραγωνική ενέργεια της τέταρτης διάστασης, στην οποία το επίγειο ταξίδι τελειώνει και το οποίο είχε την ευοίωνη αρχή του όταν, πρώτον, ως νοήμονες υπάρξεις αισθανθήκαμε την μεγαλύτερη εκστατική πνευματική εμπειρία, την πρώτη στιγμή κατά την οποία η ατομικότητα κατανοήθηκε ως αυτοσυνείδητη ύπαρξη στην απαρχή του δρόμου προς τη ζωή. Όταν η ανάληψη έρχεται για δεύτερη φορά, η εκστατική αυτή πνευματική εμπειρία σχετίζεται με τη συνείδηση αλλά με πιο ισχυρό τρόπο γιατί, αν και η πρώτη εμπειρία ήταν εξαίσια και βασιζόταν σε μελλοντικές ελπίδες επίτευξης, πολλές φορές επισκιαζόμενες με δυσκολίες, οι οποίες θα φαίνονταν στο απώτερο μέλλον, (ενώ) η δεύτερη ελεύθερη από αυτές (τις δυσκολίες), προχωρεί εμπρός, σε αγνά και ιερά «γήπεδα», βέβαιη για το μέλλον το οποίο, χωρίς εμπόδια, με τον καιρό, θα την οδηγήσει σε πεδία αφάνταστα σε σχέση με την τωρινή εξέλιξή της.
Στον κοινό αναγνώστη, ο οποίος δεν έχει γνώση και κατανόηση της πολυπλοκότητας του κοσμικού νόμου, τα παραπάνω πιθανώς να φαίνονται απλά και η επίτευξη της ανάληψης να είναι εύκολη και χωρίς περισπασμούς και εκτεταμένες προσπάθειες. Αυτό είναι μακριά από την πραγματικότητα και λαμβάνοντας υπόψη δύο από τις απλούστερες απαιτήσεις του νόμου προς αυτό και αυτό σαν παράδειγμα θα δούμε πόσο δύσκολη είναι η επίτευξή της. Αυτές δόθηκαν από τέτοιες αυθεντίες για το θέμα αυτό, όπως ο Ιησούς Χριστός και ο Μάχα Τσοχάν, αμφότεροι των οποίων είναι πλήρως καταρτισμένοι να μιλούν με κύρος για το θέμα. Σε ομιλία του, στους μαθητές, στο ερημητήριο της ανάστασης, στις 16 Μαΐου 1953, ο Ιησούς μας έδωσε τα παρακάτω (“Bulletin”, Vol. 2, 116).
«…Η στιγμή της ανάληψης για κάθε ιδιώτη, καθορίζεται από την ειδική εξυπηρέτηση την οποία ο άνθρωπος προορίστηκε να δώσει (κατά την κάθοδό του στον κόσμο της ύλης) στην εξέλιξη του πλανητικού σχεδίου και δεν είναι, κατ’ανάγκη, οι αρετές τις οποίες αυτός ανέπτυξε και οι οποίες του επέτρεψαν να τερματίσει τη διαδρομή του (στον κόσμο της ύλης) πιο γρήγορα από τους άλλους. Κάποιες φορές, σε κάποιους, η εξυπηρέτηση επιτελείται συντομότερα από τους άλλους, γιατί κανείς δεν μπορεί να «επιστρέψει οίκοι» (να αναληφθεί), έως ότου το διάταγμα της θεότητας μέσα του (η οποία έδωσε σε αυτόν την κινητήρια δύναμη, με την οποία ο ιδιώτης ενσαρκώθηκε), επιτευχθεί με επιτυχία.Τότε και μόνο τότε η πρόσκληση από την παρουσία («Εγώ Ειμί») δίνεται και ο ιδιώτης αν η εξυπηρέτηση επιτελέστηκε και οι εξωτερικοί φορείς βρίσκονται σε τάξη, μπορεί να δεχθεί την ελευθερία του…»
«…Αλλά είναι εδώ, σε αυτό το σημείο όπου βρίσκεται το επίκεντρο του νόμου» προσθέτει ο Μάχα Τσοχάν. «Η εξυπηρέτηση του ιδιώτη, ίσως να εξαναγκάσει την ψυχή να διατρέξει ολόκληρη την πορεία της ιστορίας (και) ο δε κύκλος των μετενσαρκώσεων να παραταθεί καθόλο το μήκος της πλανητικής εξέλιξης ή πιθανώς, ο κύκλος της εξυπηρέτησης να διαρκέσει ολιγόχρονο διάστημα απαιτώντας, πιθανώς όχι περισσότερο των δύο ή τριών μετενσαρκώσεων. Αλλά στην επιτέλεση της εξυπηρέτησης αυτής, είτε είναι ο ανοιξιάτικος μενεξές, ή ο τελευταίος φθινοπωρινός αστέρας (μακροχρόνιος ή ολιγοχρόνιος) η εξέλιξη των εσωτερικών σωμάτων θα αποφασίσει τον χρόνο, ο οποίος θα παρέλθει μετά το πέρας της εξυπηρέτησης, πριν η ψυχή λάβει την ελευθερία της για την ‘επιστροφή στον οίκο της’…»
Σε προηγούμενες σελίδες αναφερθήκαμε στα ερημητήρια και καταβλήθηκε προσπάθεια να δώσουμε (κάποια) ιδέα για το τι αντιπροσωπεύει το καθένα από αυτά σε ποιότητα και εξυπηρέτηση. Το ερημητήριο του Λούξορ, όπου διατηρείται η φλόγα της ανάληψης, αναφέρθηκε επίσης. Η προσπάθειά μας εδώ είναι να επεκταθούμεσε αυτό και να δώσουμε μια περισσότερο περιεκτική γνώση της εξυπηρέτησης του, των ποιοτήτων του και της φλόγας της ανάληψης, η οποία είναι το καρδιακό κέντρο της ύπαρξής του.
Ο Ιησούς ήρθε στη γη να αφήσει το παράδειγμα της ανάληψης για να το ακολουθήσουν και άλλοι, αλλά η ανθρωπότητα αντιθέτως, συνειδητά το προσπέρασε και με προφανή επιδεξιότητα έθεσε έμφαση στη σταύρωση, ματαιώνοντας έτσι το σκοπό της ενσάρκωσης του Ιησού στη Γη. Λέει ο κοσμοσωτήρας: «…Παρατηρήστε την εμπειρία μου, στην προσπάθειά μου να αφήσω το παράδειγμα της ανάληψης στην ανθρωπότητα, πόσο λίγο ωφέλησε. Τριακόσια χρόνια μετά την ανάληψή μου, η μεγάλη αλήθεια επισκιάστηκε τόσο, ώστε η ανθρωπότητα δεν μπορεί να καταλάβει σχεδόν τίποτα από το κατόρθωμα ή το παράδειγμα που άφησα…Τότε όπως και σήμερα υπηρξε η απεχθής εκείνη δύναμη στον κόσμο, η οποία ήθελε να συσκοτίσει το φως. Και όταν τελικά στεκόμουν νικητής και σε ανάληψη μεσημβρινή ώρα και μπροστά στα μάτια 500 ανθρώπων, ο κόσμος και τότε δεν παραδέχτηκε την αλήθεια την οποία έφερα. Σήμερα κηρύσσουν το όνομά μου (στις εκκλησίες) αλλά στα συναισθήματά τους με αρνιούνται.»
Προχωρώντας ο κοσμοσωτήρας προσθέτει : «Γνωρίζετε ότι από την ημέρα της γέννησής μου οι απεχθέστερες δυνάμεις, εν ενεργεία τότε, τέθηκαν για την απώλειά μου αλλά δεν το κατόρθωσαν, έως ότου ήμουν έτοιμος να αφήσω το παράδειγμά μου στην ανθρωπότητα. Ακόμα και τότε δεν το έκαναν (αυτοί). Το έκανα μόνος μου! Όλος ο ζωντανός κόσμος δεν μπορούσε να με θανατώσει αν ήθελα να αντιδράσω. Αλλά έπρεπε να δωθεί το παράδειγμα, σύμφωνα με τον νόμο της εποχής εκείνης, για την ανάληψη της ανθρωπότητας.
Ήταν το προνόμιό μου να το κάνω αυτό, μόνο για να βρω, πολύ νωρίς αργότερα, ότι κανείς δεν πίστευε ότι αυτό έγινε για αυτούς (την ανθρωπότητα). Το αίσθημα επεχύθει σε αυτούς (η διδαχή δόθηκε) ότι εγώ ήμουν η μόνη ύπαρξη στην οποία η ανάληψη ήταν δυνατή! Πόσο περίεργο και συνάμα λυπηρό να διασπαρεί (ένα τέτοιο μήνυμα) στα αισθήματα της ανθρωπότητας, με αποτέλεσμα αυτή να σταματήσει την προσπάθεια (της)…» (“Voice of the I AM”, Nov.1939, P.9).
Όπως αναφερθήκαμε σε άλλο σημείο, κατ’εκείνη τη διαβίωση, μόνο η Μητέρα Μαρία και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έλαβαν την ανάληψή τους. Οι άλλοι από τους μαθητές έπρεπε να περιμένουν στο μέλλον. Κάποιοι από αυτούς ακόμα περιμένουν.
Η σύνθεση της φλόγας της ανάληψης
Παρακάτω ο Τσοχάν Σέραπις μας διαφωτίζει πως διαμορφώνεται η φλόγα της ανάληψης. Καθώς ο σκοπός όλων των φλογών είναι να έλκουν κάποια Θεία Αρετή επί της Γης, αυτό μπορεί να επεκταθεί και στις φλόγες των άλλων ερημητηρίων.
«…Από τι αποτελείται η φλόγα της ανάληψης; Αποτελείται από τις μαγνητικές δυνάμεις οι οποίες ελκύστηκαν από υπάρξεις οι οποίες εθελούσια προσφέρθηκαν κατά τη δημιουργία της Γης να παραμείνουν μ’αυτή και να μαγνητίζουν το Φως αυτό, για να χρησιμεύει ως κλίμακα στην ατμόσφαιρα, πάνω στην οποία εκείνοι οι οποίοι είναι έτοιμοι, μπορούσαν να αναληφθούν. Αποτελείται επομένως από τις δυνάμεις της επίκλησης και της μαγνήτισης πολλών ιερατείων, σε κάθε χρυσό αιώνα του παρελθόντος. Η φλόγας της αναλήψεως επίσης, αποτελείται από τις ανερχόμενες ενέργειες όλων των προσευχών, όλων των «decrees» και προσταγών, όλων των επικλήσεων και ένθερμων πόθων κάθε ζωής στον πλανήτη Γη. Συλλέγεται από τους αδελφούς του τέμπλου της ανάληψης και από αυτούς τους σιωπηλούς παρατηρητές των διαφόρων εθνών πάνω στον πλανήτη και η ενέργεια αυτή αποβαίνει μέρος της φλόγας της ανάληψης. Επομένως, η φλόγα της ανάληψης, όπως όλες οι φλόγες και οι ακτίνες είναι διττές σε ενέργεια. Πρώτον, είναι το κατερχόμενο συνειδητό ρεύμα ενέργειας, το οποίο προέρχεται από τη Θεότητα και το οποίο ελκύεται και διατηρείται στην επιφάνεια της Γης μέσω της αυτοσυνείδητης συνεργασίας της αδελφότητας του Λούξορ. Επίσης είναι η ανυψωμένη ενέργεια της ανθρωπότητας της Γης, των δεσμευμένων εδώ αγγελικών δυνάμεων και κάθε άλλης ζωής η οποία επιζητεί την ανάληψή της.
Μέσα στη φλόγα της ανάληψης είναι εγχαραγμένη κάθε ανάληψη που έλαβε χώρα στον πλανήτη Γη…Αυτό είναι ένας λόγος γιατί είναι μια τόσο ευτυχής φλόγα. Κάθε ανάληψη που έλαβε χώρα κατά την πρώτη, δεύτερη και τρίτη ρίζα φυλή, με όλες τις υποφυλές της, έγινε επί της φλόγας αυτής. Μετά την άφιξη των «Laggards» η ενέργεια αυτή ελαττώθηκε κατά πολύ. Ωστόσο, από καιρό σε καιρό, ιδιώτες επέμειναν στην εξάγνιση των φορέων τους και χρησιμοποιούσαν τη φλόγα της ανάληψης. Η ευγνωμοσύνη όλων αυτών έχει εισπραχθεί στη φλόγα…». (“Bridge”, April, 1959, P.16).
πηγη
.jpg)
0 Σχόλια