"Η αφοσίωση της αληθινής αγάπης" από το Bostan του Sa'adi

Η αγάπη σου μεταδίδει την ανυπομονησία και την ταραχή. Με τέτοια τιμιότητα έχεις εναποθέσει την καρδιά σου στα πόδια της και αγνοείς τον κόσμο.
Όταν στα μάτια του αγαπημένου τα πλούτη δεν μετράνε, ο χρυσός και η σκόνη είναι σαν ένα για σένα.
Λες ότι αυτή κατοικεί στα δικά σου μάτια. Αν αυτά κλείσουν, τότε αυτή είναι στο μυαλό.
Αν αυτή απαιτεί τη ζωή σου, εσύ την εναποθέτεις στα χέρια της∙ αν βάλει ένα ξίφος πάνω από το κεφάλι σου, εσύ το κρατάς μπροστά.
Αν η γήινη αγάπη προκαλεί τέτοια σύγχυση και απαιτεί τέτοια υποταγή, δεν αναρωτιέσαι αν οι ταξιδιώτες στο δρόμο του Θεού παραμένουν περιβεβλημένοι εντελώς στον Ωκεανό της Πραγματικότητας;
Στην ενθύμηση του Φίλου τους έχουν γυρίσει τις πλάτες τους στον κόσμο∙ είναι τόσο γοητευμένοι από τον Οινοχόο που έχουν χύσει το κρασί.
Κανένα φάρμακο δεν μπορεί να τους θεραπεύσει, γιατί κανείς δεν γνωρίζει τους πόνους τους.
Με τα κλάματά τους από την μεγάλη τους λαχτάρα ξεριζώνουν βουνό∙ με τους στεναγμούς τους διαλύουν ένα βασίλειο.
Τέτοιο είναι το κλάμα τους την αυγή που τα δάκρυα νίβουν τη σκόνη του ύπνου από τα μάτια τους. Νύχτα και μέρα είναι βυθισμένοι στη θάλασσα της αγάπης∙ τόσο αποσπασμένοι είναι που δεν ξεχωρίζουν τη νύχτα από τη μέρα.
Τόσο σαγηνευμένοι είναι από την ομορφιά του Ζωγράφου που δεν νοιάζονται για την ομορφιά των σχεδίων Του.
Πίνει από το αγνό ποτήρι της Ενότητας όποιος ξεχνά τον τωρινό κόσμο και τον μετέπειτα.

Sa'adi