ΑΒΥΣΣΟΣ

Φωτιά

ήταν οι νύχτες σου

και φόβος

τα χρόνια σου

π' αφήσαν πίσω τους

σπασμένα πρόσωπα

σκισμένα χαμόγελα

κι ένα δάσος από ίσκιους.

Βουνά

είναι τώρα τα δάκρυα, υγρά

διάφανα

γεμάτα σιωπές

που αγκαλιάζουν τις πληγές σου.

Γυμνοί

είναι πια οι καθρέφτες σου

καρφωμένοι ψηλά

στου ύπνου σου τους τοίχους

σκεπασμένοι

με μαύρες κουρτίνες

να κρέμονται

πάνω απ΄το παγωμένο βλέμμα σου

που ζητά

απ' την άβυσσο

διέξοδο

σ' απατηλό

του ονείρου

ουρανό.

πηγη