Δίλημμα

Μη με βάλεις να διαλέξω…
Δίπλα σου να πλαγιάσω και να ακούω στίχους να τραγουδά η φωνή Σου στην Ψυχή μου…
Ή στην αγκαλιά μου Θείο αλάβαστρο να μετρά το κορμί σου πόντο πόντο το άγγιγμά μου;

Αν ο Έρωτας δίνει φτερά, κάνε με να πετάξω πλάι στον Ήλιο…
Φύσα πνοή στο άκουσμά μου, ζωγράφισε Εικόνα στη Φαντασία μου με το Λόγο που γεννά ο αγέρας, Πνοή Γέννας που μετουσιώνεται από τα Θεία Χείλη…
Και άσε τα δικά μου χείλη να μετρούν κάθε σπιθαμή του Βωμού των Μουσών που ενσαρκώθηκαν στην Ύπαρξή Σου…
Ρίγησε μεθυστικά στο χάδι μου όπως ριγώ εγώ στη φωνή Σου…
Και μαζί να αγγίξουμε το Τέλος της Πραγμάτωσης…

Αν είναι αλήθεια ότι όταν πεθαίνεις η ζωή σου περνά μπροστά από τα μάτια σου, ανυπομονώ να πεθάνω για να ξαναζήσω τις στιγμές μου κοντά σου…

© 2011 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
πηγη