Ήπια χθες ουράνιο δέος και έριξα έναν καταρράκτη σύννεφο στις χούφτες σου. Η κυρά των πάντων χαμήλωσε το βλέμμα από ντροπή και έψησε πίτες ζυμωμένες με λάδι ελιάς. Ύστερα, το έκοψε στα δύο και μοίρασε τη διαχωριστική γραμμή ισότιμα. Γύρω απ’ το δάχτυλό μας ένωσε του ορίζοντα το νεύμα κι έφερε δυο γύρες τη γη για την ολοκλήρωση του τελετουργικού. Κάπου πιο κει, η ινδιάνικη βροχή έπεφτε με δόσεις λατρείας εξαγνίζοντας τα ιερά νυχοπατήματα.
«Επιθυμώ να μου ζωγραφίσεις τα νύχια θαλασσί, ω ερωμένη!» ακούστηκε η φωνή της χυμένης νύχτας, ζουλώντας τα στήθη να στάξουν άστρα. Ύστερα, κοίταξε ανατολή και σκόρπισε παλλόμενους πλανήτες στους ώμους μας.
Ξαπλώσαμε μαζί κι έγινε η μοίρα πέτρα πράσινη δεμένη με ασήμι. Αγγελίνα Ρωμανού
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια. Ο ένας μου εαυτός , αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος, είναι αυτός που κυριαρχεί...»
Henry David Thoreau
« Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους .”
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας...Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε….
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Τραγουδια που ξεχωρισαμε τη χρονια που μας περασε
MUSIC CHANNEL
Και η ροκ είναι τούτο - Πέτρα που κυλάει, ανατρέπει, αμφισβητεί, δεν πείθεται και δε σταματάει, κόντρα στα κρατούντα, κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα
.jpg)
0 Σχόλια