το ουράνιο τόξο της νύχτας
να φύγω και να λυτρωθώ
στης αγάπης τη δίψα
Μπαρ γεμάτα φώτα λησμονιάς
έξω αλυχτά ο αλήτης κι ο φονιάς
Η βροχή ξεβάφει τους τοίχους
ακούω της καρδιά σου τους χτύπους
Εκεί κάτω πονάνε κάτι παιδιά
δεν έχουν ελπίδα καμμιά
τους τα κλέψανε όλα πια
τα σκουπίδια στοίβα στην Ακρόπολη μπροστά
Καμμένα του μυαλού μου τα δάση
στου κόκκινου φεγγαριού τη χάση
Πύρινη ηλιαχτίδα με τυφλώνει
ο χαμένος έρωτάς σου με σκοτώνει.
Τριγυρνώ στην πόλη απελπισμένα
φίλοι κι όνειρα χαμένα
η ζωή μου όλη μια αρένα
τα νεύρα μου είναι τσακισμένα
http://www.giorgostsigos.gr
0 Σχόλια