Μέσα στις υποτιμημένες μέρες του χειμώνα, σε ώρες που η βοήθεια από το ηλιοφώς
παρέχεται με το δελτίο και λίγο απέχει από το να την φορολογήσουν κι αυτή, το μόνο, ίσως, καταφύγιο για να κρατηθεί η κρίσιμη θερμοκρασία ψυχής σε επίπεδα ανάδρασης, είναι η μουσική της οργής!... Οι παρατεταμένες ασκήσεις απαξίωσης, από μιαν ανάλγητη μειονότητα σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα πληθυσμού, μέσα σε μια πρωτόφαντη περίοδο της Ιστορίας, όπου για πρώτη φορά γίνεται λόγος για… περιττά τμήματα πληθυσμού, αναδιατάσσει τα μουσικά ακούσματα. Σε «πεδία μάχης» δεν μπορείς ν’ ακούς άνετα τα αδιαφιλονίκητα αριστουργήματα της κλασσικής μουσικής, ούτε ρομαντικές μπαλάντες απαλλαγμένες από σύννεφα στον μουσικό τους ουρανό. Δεν μπορείς να γλεντήσεις με τα τραγούδια που αρμόζουν σε ξεφαντώματα, όσο κι αν σου λείπουν, όταν στα διπλανά σπίτια κάθε μέρα ξεφυτρώνει κι ένας άνεργος ή κάποιος αυτοκτονεί ή σε κάποιον κόβουν το φως, τα φάρμακα, την περίθαλψη!...... / METALLICA – THE UNFORGIVEN 1 Μια Νέα Γενιά βγαίνει στο δρόμο και πολύ γρήγορα, ενώ μαθαίνει τους κανόνες του παιχνιδιού, καταλαβαίνει ότι απαξιώνεται μέσα σε ρόλους χωρίς όραμα... Πόσο πονάει στ’ αλήθεια το Σβήσιμο των Ελπίδων μέσα σε βουβό θρήνο!... Μέχρι που συνειδητοποιείς πως… Ότι είδες, έμαθες κι ένιωσες, μια φυλακή για στα όνειρά σου!... Μια ζωή για τους άλλους!... Μάταιη μάχη για την υστεροφημία! Κρίμα...Γέρασες πια!... Ότι Είδες, Έμαθες και Γνώρισες… Έξω απ' τη Λάμψη του Θέλω σου! Ποτέ Ελεύθερος... Ποτέ Εσύ!... Ότι Είδες, Έμαθες και Γνώρισες… Μια φυλακή για στα όνειρά σου! Κρίμα ξόδεψες μια Ζωή!... Αλλά... Τι κρίμα!... Ήταν Η Δική μου Αυτή Η Ζωή!... Μια Ζωή Ετικέτα!... ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ!...
“Η μουσική μάς διδάσκει το πέρασμα του χρόνου. Διδάσκει την αξία της
στιγμής, δίνοντας στη στιγμή αξία. Και μετά μας προσπερνάει. Δεν
φοβάται να χαθεί.”
Η ακινησία είναι θάνατος. Στάση ζωής.
Το τέλος μπορεί να περιμένει λίγο ακόμα.
Πριν χαθούμε. Λίγο ροκ ακόμα πριν μας αγκαλιάσει οριστικά το φως.
Η μουσική είναι μονάδα μέτρησης για μας.
Ο πόνος περικλείει ελευθερία.
Όνειρα που καίγονται σαν κεριά, αφήνοντας σημάδια στα χέρια.
Χαρίζει σιωπές. Μας κάνει πιο δυνατούς.
Στο φόβο του ταξιδιού κρύβεται η συνέχεια.
Η συλλογή των κομματιών μας.
Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ.
Όλα είναι δρόμος.
— Σταύρος Σταυρόπουλος
Η μουσική είναι δική μας.
Είναι εμείς.
Και όπως εμείς, είναι πάντα εδώ.
Μας περιβάλλει σαν τα άπειρα σωματίδια της ζωής.
Δεν φαίνεται.
Μόνο νιώθεται.
Όπως η ζωή.
Η Ροκ Είναι Τούτο
Πέτρα που κυλάει,
ανατρέπει, αμφισβητεί,
δεν πείθεται και δε σταματάει,
κόντρα στα κρατούντα,
κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα.
Henry David Thoreau
«Όταν ακούω μουσική,
Δεν νιώθω κανέναν κίνδυνο.
Είμαι άτρωτος.
Δεν βλέπω εχθρό.
Είμαι συγγενής με τους παλαιότερους χρόνους και με τους νεότερους.»
Alexis Korner
«Σε όλη μου τη ζωή πρέπει να υπέφερα από βαριά σχιζοφρένεια.
Ο ένας μου εαυτός, αυτός που ακούει ό,τι δεν μπορεί να παίξει ο άλλος,
είναι αυτός που κυριαρχεί...»
Robert Fripp
«Η μουσική είναι το κρασί
που γεμίζει το φλιτζάνι της σιωπής.»
Alan Watts
“When we dance, the journey itself is the point,
as when we play music the playing itself is the point.
And exactly the same thing is true in meditation.
Meditation is the discovery that the point of life
is always arrived at in the immediate moment.”
Μουσικό Ξόρκι
Η μουσική, το φεγγαρόφωτο και τα όνειρα, είναι τα μαγικά μας όπλα.
Το φεγγάρι που επιμηκύνει τις σκιές κάνοντας τα δέντρα να φαίνονται μεγαλύτερα.
Τα όνειρα να είναι μέρος του εαυτού μας... Ναι… και τι θλίψη να ξυπνάμε…
Και μέσα στα σπλάχνα της μουσικής να ταξιδεύει η σκέψη μας.
Archive
Author Details
Always Somewhere ॐ Travelling through sound & silence
ON AIRΤώρα παίζει: Travellers StoriesΖωντανή Ροή – Μουσική Περιπλάνηση μέσα από Rock Ιστορίες
0 Σχόλια
Μοιράσου τις σκέψεις σου για τη μουσική – κάθε άποψη προσθέτει στο ταξίδι μας.
EmojiΈχεις προτάσεις; Κομμάτια που αγαπάς;
γράψε μας τι σκέφτεσαι!