Λένε..., κι όσοι το έχουν αισθανθεί θα συμφωνήσουν, ότι από τις πιο μεγαλειώδεις στιγμές σε μια ερωτική σχέση, είναι η συμφιλίωση έπειτα από μια οδυνηρή διαμάχη... Τότε που υψώνονται οι λευκές σημαίες, και μέσα από τον διάχυτο φόβο για τη σαρκική επαφή, τα χέρια είναι πεινασμένα για τη γνώση του σώματος που φάνταζε μακρινό και χαμένο!...και καθώς ο "πόλεμος" λιώνει σαν νιφάδα χιονιού πάνω τους, καθώς τα μάτια παραμένουν κλειστά αλλά συνεχίζουν να δείχνουν την επιθυμία, η φωνήβγαίνει αβίαστα από μέσα σου!... Κοίτα! Το αύριο που μας περιμένει μοιάζει με τη γραμμή που συνθέτουν ο ουρανός με τη θάλασσα κι όπως δεν υπάρχει άλλη πιο τέλεια, έτσι κι η δική μας σχέση!... Το αισθάνεσαι! Έτσι δεν είναι;... Αισθάνεσαι την αγάπη μου!... Μέσα στην αγκαλιά μου μη φοβάσαι πια την πτώση!... Απλά θα μοιραστούμε τη βαρύτητά μου κι ο χρόνος θα σταματήσει μέσα στα βλέμματα που θα συγχωνευτούν!... Ο Πόλεμος Έληξε! Ανεμίζουν Οι Λευκές Σημαίες ... Αιχμαλώτισε τις αισθήσεις μου και λεηλάτησε κάθε τι που αντιλαμβάνομαι!... Πάρε με!... Μακριά!... Take me!... Take me!... Awayyy! ...................... Πολλά τ' αγαπημένα τραγούδια από τους Blue Oyster Cult, αλλά αυτό μ' αρέσει περισσότερο… Έχω την αίσθηση ότι όποιοι έχουν ζήσει τη σχετική εμπειρία, θα συμφωνήσουν...Giannis Rigas
.jpeg)
0 Σχόλια