Από το άλμπουμ Μαύρο ποτάμι ΤΩΝ 9 ΜΜ ακούμε το τραγούδι Ρουά Μ.Α.Τ.
Φοράω πράσινα και υπηρετώ το σώμα
πιστό μαντρόσκυλο που γλύφει κάθε κόμμα
δεν είμαι βίαιος μα η δουλειά μου το χει
και οι πιο πάνω δε γουσταρουνε το όχι
Γι αυτό και δέρνω παιδιά
γι αυτό πετάω χημικά
γι' αυτό και κρύβομαι πίσω απ το κράνος
δεν είναι προσωπικό που σου ανοίγω στα δυο
με το γκλομπ στη στιγμή το κεφάλι
Πέρασά δύσκολα μες την αστυνομία
λίγα τα μόρια πολλή η αγωνιά
μετά η εκπαίδευση μες την ταλαιπωρία
νομίζεις εύκολο να σπάσεις μια πορεία
Γι' αυτό κουκούλα φορώ
γι αυτό και πέτρες πετώ
γι αυτό κι εμένα ποτέ δεν με πιάνουν
δεν είναι προσωπικό που σου ανοίγω στα δυο
με μια πέτρα στη στιγμή το κεφάλι
Γυαλίζεις τα αρβύλα είσαι βάρδια το γιόμα
συνταξιούχους αναρχοκουμούνια θα κάνεις πάλι λιώμα
στην κλούβα κλωσάς αυγά φιδιού αγκυλωτού σταυρού χρώμα
κάθε ανθρώπινο δικαίωμα συρματοπλεγμένο στόμα
Την πανοπλία βάζεις και εκσπερματώνεις σαν οπλοφορείς
τα κορίτσια καμακώνεις με της ασπίδας το εθνόσημο
ο πατέρας σου πόσο ξύλο σου δώσε να γίνεις άνθρωπος
μα εσύ τα βράδια τα μαστάρια της κρατικής γίδας νοσταλγείς
Μια δουλίτσα βρήκες όξω από δω ένστολε τραβεστί βουλευτή
στης ανεργίας το χαμό ξύνεις την κάθε πληγή σε κάθε εργάτη φοιτητή
η μαμά ο μπαμπάς είναι περήφανοι στο χωριό βυζαίνεις καλά από του έθνους το μαστό
όσο οι άνθρωποι όσο οι άνθρωποι κρεμάνε κρεμάνε τα όνειρά τους σε σημαίας ιστό
Φοράω πράσινα και υπηρετώ το σώμα
πιστό μαντρόσκυλο που γλύφει κάθε κόμμα
δεν είμαι βίαιος μα η δουλειά μου το χει
και οι πιο πάνω δε γουσταρουνε το όχι
Γι αυτό και δέρνω παιδιά
γι αυτό πετάω χημικά
γι' αυτό και κρύβομαι πίσω απ το κράνος
δεν είναι προσωπικό που σου ανοίγω στα δυο
με το γκλομπ στη στιγμή το κεφάλι
Πέρασά δύσκολα μες την αστυνομία
λίγα τα μόρια πολλή η αγωνιά
μετά η εκπαίδευση μες την ταλαιπωρία
νομίζεις εύκολο να σπάσεις μια πορεία
Γι' αυτό κουκούλα φορώ
γι αυτό και πέτρες πετώ
γι αυτό κι εμένα ποτέ δεν με πιάνουν
δεν είναι προσωπικό που σου ανοίγω στα δυο
με μια πέτρα στη στιγμή το κεφάλι
Γυαλίζεις τα αρβύλα είσαι βάρδια το γιόμα
συνταξιούχους αναρχοκουμούνια θα κάνεις πάλι λιώμα
στην κλούβα κλωσάς αυγά φιδιού αγκυλωτού σταυρού χρώμα
κάθε ανθρώπινο δικαίωμα συρματοπλεγμένο στόμα
Την πανοπλία βάζεις και εκσπερματώνεις σαν οπλοφορείς
τα κορίτσια καμακώνεις με της ασπίδας το εθνόσημο
ο πατέρας σου πόσο ξύλο σου δώσε να γίνεις άνθρωπος
μα εσύ τα βράδια τα μαστάρια της κρατικής γίδας νοσταλγείς
Μια δουλίτσα βρήκες όξω από δω ένστολε τραβεστί βουλευτή
στης ανεργίας το χαμό ξύνεις την κάθε πληγή σε κάθε εργάτη φοιτητή
η μαμά ο μπαμπάς είναι περήφανοι στο χωριό βυζαίνεις καλά από του έθνους το μαστό
όσο οι άνθρωποι όσο οι άνθρωποι κρεμάνε κρεμάνε τα όνειρά τους σε σημαίας ιστό
0 Σχόλια