Η ροή των ενεργειών, η καταγραφή και η αφομοίωσή τους από τη φύση μας και ο βαθμός της συνειδησιακής διεύρυνσης, εξαρτώνται από το επίπεδο που εστιάζεται και δρα η συνείδησή μας. για παράδειγμα και πολύ σχηματικά, η διεύρυνση της συνείδησης ενός Δασκάλου θα είναι εκατό χιλιόμετρα, η διεύρυνση όμως της συνείδησης ενός ασήμαντου ανθρώπου θα είναι τρία μέτρα.
Καθώς στέκεστε σε ανώτερα επίπεδα, βρίσκεστε σε στενότερη επαφή με ανώτερες ενέργειες και, λόγω των σχέσεων αυτών των ενεργειών με τα επίπεδα αυτά, βιώνετε τη συνέχεια της συνείδησης, αυτή τη μεγάλη γεφυροποιό διαδικασία, η οποία ανοίγει μπροστά στα μάτια σας το ωκεάνειο μεγαλείο της εσωτερικής σας ύπαρξης. Αν είστε εστιασμένοι πάνω στο συναισθηματικό επίπεδο, η διεύρυνση θα είναι διαφορετική απ’ ό,τι αν είσαστε εστιασμένοι στο ενορατικό.
Ένας άνθρωπος που ζει μια πολύ απλή ζωή σ’ ένα χωριό, έχει κάποιο βαθμό συνείδησης, αλλά αν έρθει σε μια πόλη και ασχοληθεί με πολλές δραστηριότητες, σχέσεις και εθύνες, η συνείδησή του δεν παραμένει η ίδια, αλλά διευρύνεται εξαιτίας των πολλών σχέσεων και προβλημάτων που αυτές οι σχέσεις του παρουσιάζουν. Αν κάνουμε την απαραίτητη προετοιμασία σε αυτές τις πανσελήνους θα διευρύνουμε τη συνείδησή μας γιατί θα δούμε τα πράγματα πιο καθαρά και καλύτερα συσχετισμένα στα τρία επίπεδα της ανθρώπινης προσπάθειας, το φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα, είναι ένα μέσον να διευρύνουμε όχι μόνο τη συνείδηση, αλλά και την επίγνωσή μας. Ακούμε πολλά για τη διεύρυνση της συνείδησης, αλλά πολύ λίγα για τη διεύρυνση της επίγνωσης. Η επίγνωση είναι ένα γεγονός άμεσης εμπειρίας, γνώσης μέσω ταύτισης, ανοίγματος στο φως του ήλιου και ενοποίησης με αυτό. Είναι αφύπνιση στην πραγματική ζωή, στη λειτουργία αυτής της Μεγάλης Ζωής. Είναι η ικανότητα της εμπειρίας και της εκδηλωμένης όψης της ζωής και της ανεκδήλωτης. Στην πραγματικότητα δομούμε μια γέφυρα ανάμεσα στον αντικειμενικό και υποκειμενικό κόσμο, ανάμεσα στον κόσμο της αιτίας και του αποτελέσματος.
Η αιτία είναι το βασίλειο της επίγνωσης. Πρώτα αποκτάτε επίγνωση της αιτίας και μετά αποκτάτε επίγνωση του αποτελέσματος, μέσω της συνείδησής σας. Αυτή η συνείδηση χρειάζεται αιτιολόγηση, ανάλυση, επαγωγή, αναγωγή, σύγκριση κ.ο.κ. Η επίγνωση δεν χρειάζεται αυτά τα πράγματα. Έχετε επίγνωση γιατί βρίσκεστε στον κόσμο των αιτιών. Τίποτα από τον κόσμο των αποτελεσμάτων δεν επηρεάζει την καθαρότητα της όρασης. Μπορείτε να πάτε από το αποτέλεσμα στην αιτία. Η αιτία όμως υπάρχει και από το πεδίο των αιτιών μπορείτε εύκολα να δείτε τι συμβαίνει στο πεδίο των αποτελεσμάτων χωρίς να επηρεάζεστε από αυτό.
Όταν η επίγνωσή σας διευρύνεται όλο και περισσότερο, διακρίνετε τη Θεία Θέληση πίσω από τις αιτίες. Μπορείτε επίσης να διακρίνετε τα άμεσα ή τα διαστρεβλωμένα αποτελέσματα αυτών των αιτιών. Όταν αποκτάτε επίγνωση των ενεργειών, της αθανασίας, της συνέχειας της ζωής, της χαράς, της ειρήνης, της αγάπης και της ομορφιάς, βλέπετε ότι αυτά υπήρχαν πάντα, αλλά μόνο τώρα αφυπνιστήκατε και έχετε επίγνωση της ύπαρξής τους, ότι δηλαδή, ανήκουν στη δική σας ευρύτερη φύση, ότι είναι μέρη της φύσης σας. Με αυτό τον τρόπο η επίγνωση οδηγεί στην κατανόηση.
Κατά την Πανσέληνο του Ταύρου ανοίγει ένα παράθυρο μέσω του οποίου ο άνθρωπος φτάνει ένα ανώτερο επίπεδο αντίληψης, εξαιτίας μιας μεγάλης αποκάλυψης που ανατέλλει στην επίγνωσή του. Εάν πετύχει για μια στιγμή την αναγκαία ευθυγράμμιση και ενοποίηση, η Απειροσύνη ανοίγει και του μιλάει. Για ένα λεπτό αισθάνεται ότι ΥΠΑΡΧΕΙ και ότι ο Κόσμος ΥΠΑΡΧΕΙ ότι είναι μέρος του Κόσμου, ότι είναι ένα με τον Κόσμο και τότε όλη του η απόγνωση και όλη του η χωριστικότητα, που είναι η αιτία της δυστυχίας του, εξαφανίζεται.
Τα βήματα που οδηγούν σ' αυτήν την επίγνωση είναι τρία:
1. Ο άνθρωπος εγκαταλείπει τη νοητική του συνέιδηση.
2. Αν έχει κάνει τον απαραίτητο διαλογισμό, πειθαρχεί στη ζωή του, έχει εξαγνίσει την καρδιά του και θέλει ειλικρινά να υπηρετήσει την ανθρωπότητα και να θυσιαστεί γι' αυτήν, θα του προσφερθεί αντίστοιχα μεγαλύτερη ή συντομότερη παραμονή στην ανώτερη σφαίρα επίγνωσης που ο τεχνικός της όρος είναι ατμικό πεδίο* ή νιρβανική επίγνωση.
3. Αν ένας άνθρωπος έχει ζήσει σωστά, αν έχει πειθαρχήσει την ομιλία, το σώμα, τα συναισθήματα και το νου του, αν έχει καθαρίσει το κάρμα του, έχει δηλαδή πληρώσει τα χρέη του και δεν χρωστάει και στα τρία επίπεδα, τότε του επιτρέπεται η είσοδος στη σφαίρα του μοναδικού πεδίου για μεγαλύτερη ή πιο σύντομη χρονική περίοδο, όπου δέχεται τη συγκλονιστική εμπειρία ότι ΕΙΝΑΙ, ότι είναι ο ΕΑΥΤΟΣ, ότι είναι ΕΝΑ με τον ΚΟΣΜΟ.
Σ' αυτό το στάδιο εισέρχεται στην ελευθερία, είναι πλέον αποσπασμένος. Οδηγείται από το ανθρώπινο στο Θείο βασίλειο, γίνεται μέλος της Ιεραρχίας και είναι ένας Διδάσκαλος γιατί κυριάρχησε στη ζωή του.
* πεδίο ευσπλαχνίας, ειρήνης, βαθιάς γαλήνης και αρμονίας.
Τόρκομ Σαραϊνταριάν: Η Συμφωνία του Ζωδιακού
0 Σχόλια